________________
૧૭૧
આત્માનુશાસન તપ કાજ વન સેવે છતાં વ્યાકુળ વિષયોથી થતા, નારી વિવર પડતા યથા ગજ ગુપ્ત ખાડે પડી જતા; જ્યાંથી જનમ તે જનની, તોપણ, પ્રીતિ ત્યાં કરવા કહે, એ દુષ્ટ કવિઓ દુષ્ટ વચને જગ ઠગે, જન હિત દહે. ૧૩૪ વિષ કાલકૂટ પણ શંભુકંઠે કાંઈ હાનિ ના કરે, તે શંભુ પણ સંતપ્ત સ્ત્રીથી! સ્ત્રી જ વિષ વિષમ ખરે! ૧૩૫ યુવતી શરીર તો સ્થાન છે જો દોષ સર્વ તણું છતાં, અનુરાગ ત્યાં, ચંદ્રાદિની સાધર્મેતા ત્યાં કલ્પતાં; શુચિ શ્રેષ્ઠ તે ચંદ્રાદિમાં તો પ્રીત કરવી શુભ સદા, પણ કામમઘમદાર્ધમાં એ વિવેક વસે કદા? ૧૩૬ જ્યાં પ્રિયાનો અનુભવ કરે ત્યાં મન અધીર સદા રહે, સ્પર્શેન્દ્રિયાદિ અનુભવે, આનંદ મન કેવલ લહે; નહિ મન નપુંસક શબ્દથી પણ શબ્દ અર્થ ઉભય થકી, નર પ્રાજ્ઞ તો તે નપુંસક મનથી જિતાયે શું કદી? ૧૩૭ રાજ્ય જો સૌજન્યયુત, ત્યમ શ્રુત સહિત તપ પૂજ્ય તો, તજી રાજ્ય તપ કરતા ન લઘુ, લઘુ તપ તજે રાજ્યાર્થિ જો; તપ રાજ્યથી અતિ પૂજ્ય છે, એ ચિંતવી મતિધારી તો, ભવભીરુ આર્ય સમગ્ર ઉત્તમ તપ કરે ભવહારી તો. ૧૩૮ દેવો ધરે મસ્તક પરે, પુષ્પો પ્રથમ પુજાય જો; પછી ચરણ પણ સ્પર્શે નહીં! શું ગુણક્ષયે ના થાય તો! ૧૩૯ હે ચન્દ્રમા તું કેમ લાંછન દોષ યુક્ત અરે! થયો! જો થયો લાંછનવાન તો લાંછનામયી કાં ના થયો? શું કામ તે જ્યોસ્નાતણું, તુજ દોષ વ્યક્ત કરે તને, સર્વાગ રાહુ શ્યામ તો ના લક્ષ્ય અન્ય તણો બને. ૧૪૦ ગુરુ જે વિવેક વિહીન ઢાંકે દોષ શિષ્યતણા સદા, જો મરે શિષ્ય તે દોષ સાથે, ગુરુ કરે હિત શું તદા?
