Aashirwad 1967 10 Varsh 01 Ank 12

Author(s): M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan

Page 17

આશીર્વાદ
૧૬ ]
મેરે કહ્યું: મારે કે ઈ પીણાની જરૂર
6
નથી, ભાઈ.’
ઘુવડે નવાઈ પામી કહ્યું : “નથી કેમ ? છે. તું કલાકાર છે, આ પીણુ' પીવાથી તું મનમસ્ત ખની જશે અને તારી કલા પૂરબહારમાં ખીલશે.’
મારે કહ્યું : ‘ ઘુવડ મહારાજ, મારી કલા કાઈ ખાણા-પીણાથી નથી ખીલતી. એ તા એની મેળે અંતરમાંથી ઉગે છે ને પ્રકટે છે. મારે કાઈ પીણાની જરૂર નથી.’
હવે ઘુવડ ગયા હાથ ની પાસે.
'
પી ને
કહે : ‘હાથી દાદા, મા પીણુ મનમસ્ત અની વનરાવનમાં ફા.’ હાથીએ કહ્યું: ‘વગર પીધે હું એટલેા મસ્ત છું, ભાઈ, કે કાલે મે' એક ટિટાડીને પગ નીચે પીલી નાખી હતી—ના, ના, ના, મારે એવા મસ્ત નથી થવુ’
ઘુવડ હવે ગયા વાઘી પાસે.
કહે : ‘મામા રે માબા, આ પીણું તમે પી જાએ, તમે જખરા યની જશે.’
વાઘ કહેઃ ‘ પછી શું ? ”
ઘુવડે કહે: ‘ પછી ત: મલકના ખાદશાહ, તમે એલફેલ ખેલી શકા, એલફેલ ચાવી શકે, તમને કાઈ પૂછે કે કરે.'
વાઘે કહ્યું: “ઊંડું, વહુ. હું વાઘ છુ ને વાઘની પેઠે એટલું ચાલું મે જ ઠીક છે. એલફેલને હું શું કરું? વનના વાઘ મટી મારે ખીજું કશું નથી થવું.'
હવે ઘુવડ ગયા માણસની પાસે.
કહે : ‘માણુસ કાકા, માણસ કાકા, મારી પાસે એક પીણું છે, એ' કાઈ ધણી નથી. તમે પીશે એ ?’
થતું
માણસે કહ્યું: શું થશે એ પીવાથી ? ઘુવડે કહ્યું : ‘ એ પીાથી તમે મનમસ્ત બની જશે.'
[ ઓકટોબર ૧૯૬૭
માણસે કહ્યું : ‘અસ, એટલુ' જ?’ ઘુવડે કહ્યું: ‘દેશ, કાળ અને પરિસ્થિતિ ત્રણે તમે ભૂલી જશે—ખૈરી, છેકરાં, માવતર મધું ભૂલી જશે !'
માણસે કહ્યું: ‘અસ આટલું જ ?' ઘુવડે કહ્યું: ‘તમે આધિ, વ્યાધિ ને ઉપાધિ મધુ' ભૂલી જશે!!’
*
માણસે કહ્યું': બસ, આટલું જ ?
6
ઘુવડે કહ્યું : · અરે, તમારા પગ ધરતી પર નહી. ઠરે, આંખ આકાશમાં નહિ રે!’ માણસે કહ્યું : ‘ખસ, આટલું જ ?'
ઘુવડે કહ્યું: ‘ તમે ધરતીના બાદશાહ મની જશે!!’
માણસે કહ્યું': ‘માત્ર ધરતીના સમાનના નહી ? ?
‘આસમાનના પણુ, અરે, આસમાનની પેલી પારના પણ !'
6
માણુત્ર ખુશખુશ થઈ ગયા; કહે : વાહ, વાહ! હું. ધરતીના બાદશાહ, આસમાનના બાદશાહ, આસમાનની પેલી પારનાચે બાદશાહ! લાવ, લાવ, એ માટલી લાવ! એ મારા માટે જ છે !’ ખેલતાં ખેલતાં એણે ઘુવડના હાથમાંથી શરાબની ખાટલી ખૂંચવી લીધી અને ગટ ગટ ગટ્ટ આખીચે ખાટલી માંમાં ઠાલવી દીધી ! એટલે કહ્યું છે કે
માણસ સમજે મીર હું, બાટલીના હું ખાપ, ખાટલી એને જાય પી, કે રહી જાય માથે શાપ. ગરુડના પ્રશ્ન : ઘુવડના ઉત્તર
એક હતા ઘુવડ અને એક હતા ગરુડ. અને પાકા મિત્રા હતા રાજ રાતે ખ'ને મિત્રા એક ઝાડ પર ભેગા થતા ને સુખદુઃખની વાત
કરતા.
એક રાતે તેઓ આવી રીતે એકબીજાને મળવા માટે આવ્યા હતા. ત્યાં રસ્તામાં ઘુવડે