________________
અંતરની આંખ
ઉધાનમાં હું વિહાર કરતો હતો. મારી આગળ એક યુગલ ચાલ્યું જતું હતું. ૬૩ની જેમ એકબીજાની સન્મુખ હોવાને બદલે ૩૬ની જેમ એકબીજાથી વિમુખ હતાં. મને થયું આ બન્ને વચ્ચે ૬૩ના સંવાદને બદલે ૩૬નો વિસંવાદજણાય છે. પણ ચાલતાં હતા ૩૩ની જેમ એકબીજાની આગળ પાછળ."
ત્યાં તો પુરુષ બોલતો સંભળાયો:
“શું ધૂળ સૌન્દર્ય છે તારામાં તને ખુશ કરવાં લોકો મફતમાં ખુશામત કરે છે. ચૂના જેવી ધોળી થઈ એ તે કંઈ સૌન્દર્ય કહેવાય?” લાવણ્યનીતરતી સ્ત્રીને ઉતારી પાડતા ગાયકે કહ્યું
ત્યાં તો જાણે વીજળી ત્રાટકી. “અને તમારા ગળામાં સ્વરની મીઠાશ જ કયાં છે. મુખઓ તમને ગવૈયા કહી વાહ વાહ કરે છે. બરાડા તાણવા એ તે કંઇ સ્વર સંગીત છે?” બન્નેમાં રહેલો કલહ એકબીજાનો દોષ જ જોઈ રહ્યો હતો. હું થોડું ચાલ્યો ત્યાં ફૂલને કહેતા બુલબુલનું ગુંજન સંભળાયું સૌન્દર્ય તો છે, પુષ્પ! તારા પરાગ અને પરિમલમાં”
ફૂલે નેહની સુવાસમાં ઉત્તર આપ્યો “ સૌન્દર્ય તો છે, બુલબુલ! તારા ગળામાંથી નીતરતા સ્વરમાધુર્યમાં” . અહીં પ્રેમની આખ ગુણ જ જોઈ રહી હતી. પહેલી જ વાર મને સૌન્દર્યનું સત્ય જડયું સૌન્દર્ય વસ્તુમાં નહિ, પ્રેમમાં છે. અંતરની અમી દૃષ્ટિમાં છે.
૨૧
