Visesavasyakabhasya Part 1

Author(s): Jinbhadrasuri, Dalsukh Malvania
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 279

२५६
विशेषावश्यकभाष्ये
अंतम्मि उवण्णसितुं पुन्चमणुगमस्स जं णए भणति ।
तं जाणावेति समं वच्चंति णयाणुयोगो य ॥१३५२।। अंतमि० गाहा । यतश्चतुरनुयोगद्वारक्रमतोऽन्ते नयविधिमुपन्यस्यानुगमादावाह तत् ज्ञापयति नयानुगमावनुसूत्रं युगपदनुधावतः : यतः को हि नयमतशून्योऽनुगमः ? किन्त्वशक्यत्वान्न युगपदन्यासः-इत्यनुयोगद्वारचतुष्टयोपन्यासेऽन्ते नयविधिः, इहानुगमादाविति योगपयोपदर्शनार्थम् ॥१३५२॥
सुत्ताणुगमावसरे गुरुसीसाणुग्गहोवदेसत्थं ।
वक्खाणविधि जंपति मूलदाराणधिकतं पि ॥१३५३॥
मुत्ता० गाहा । इह सुश्राव्यं सुव्याख्यानं च कथं शास्त्रं भवेदित्यतश्चतु. रनुयोगद्वाराऽनधिकृतमपि सूत्रानुगमादौ व्याख्यानविधिमभिधत्ते ॥१३५३॥
अधवा 'साहिकत च्चिय वक्खाणंग[८८-द्वि०] ति जं ततोऽणुगमे । जं जं वक्खागंगं तं तं 'सव्वं जतोणुगमो ॥१३५४॥
अहवा० गाहा । अथवा स व्याख्यानविधिरधिकत एवेह द्रष्टव्योऽनुगमान्तर्भावात् । कथं पुनरस्यानुगमान्तर्भावः'। व्याख्यानाङ्गत्वात् । यतो यद्यद् व्याख्यानाङ्गं तत्तदनुगम इति । व्याख्यानविधिरिति वः पुंसकिरुपसर्गपूर्वः पुंसीति वचनात् पुल्लिंगम्, इह तु प्राकृताभिधानाद्वितः स्त्रीलिङ्गमुक्तम् ॥१३५४॥
सुत्ताणुगमादीए चक्खाणविधी जतो तदंगं सा ।
जं च सुतावसरे च्चिय सफलाई गवातिणा ताई ॥१३५५॥
सुत्त० गाहा। यतश्च सूत्रानुगमादौ व्याख्याविधिरुक्तोऽतश्च तदङ्गमसौ । यच्च सूत्रत्र्याख्यानावसर एवं गवादिदृष्टान्तसाफल्यं युक्तमिति ॥१३५५॥
जति साऽणुगमंग चिय दारविधीए ततो किमातीए । 'ओतारेतुं भण्णति उक्कमकरणे गुणो को णु ? ॥१३५६॥
जति गाहा । आह--यद्यसावनुगमाङ्गमेवातः किमवतार्य द्वारविधिरादावुच्यते ? "को ह्युत्क्रमकरणे गुणलाभः ! ॥१३५६॥
दारविधी वि महत्था तत्थ वि वक्खाणविधिविवजासो ।
मा होज्ज तदातीए यक्वाणविधि णिरूवेति ॥१३५७।।
दार० गाहा । उन्यते-द्वारविधिरपि बहुवृत्तान्तः सूत्रवत् । ततः अत्रापि व्याख्याविधिविपर्ययो मा भूतदादौ निरूप्यते ॥१३५७॥ १ भणाई त। सम्मको। सादिजे। सम्यो जे। सर चिजे। उयारे' है। मोद्युत्क-इति प्रतो।