________________
વાત્સલ્યનિધિ સંઘનાયક
[૫૯] સંપની ભાવના જે સફળ બને તો ઉત્તમ કાર્ય બને, એવી ઈચ્છાથી, એમણે વાજબી માર્ગ દેખાડતાં કહ્યું :
“સં. ૧૯૯૨ પહેલાં આપણે કેઈએ પણ તપાગચ્છમાં બે બીજ, પાંચમ, આઠમ, અગિયારશ, ચૌદશ, પૂનમ કે અમાસ ક્યારેય કરેલ નથી; તેમ જ બીજ વગેરે પર્વતિથિને ક્ષય પણ કરેલ નથી. લૌકિક પંચાંગમાં બીજ વગેરે તિથિની વૃદ્ધિ કે હાનિ હોય તો પણ આરાધનામાં બારે પર્વતિથિની વૃદ્ધિનહાનિ આપણે કરી નથી, તેમ કરાતી પણ નથી. આ પ્રણાલિકા આજ સુધી અવિચ્છિન્નપણે ચાલી આવી છે. એ પ્રણાલિકામાં સં. ૧૨માં ને ૧૯૯૩માં ભાદરવા સુદ પાંચમ બે કરી, સંવત્સરી સકલ સંઘથી જુદી કરીને, પહેલે ફેરફાર તમારા પક્ષવાળાએ કર્યો, અને તિથિમાં મતભેદ પાડ્યો. એથી કલેશની પરંપરા વધી. એટલે હવે તમારા પક્ષવાળાએ એ વૃદ્ધિ-હાનિ છોડી દેવી જોઈએ. એમ થવાથી આ તિથિચર્ચાને અંત આવી જાય છે, અને કલુષિત વાતાવરણને અંત પણ આપોઆપ આવી જાય છે. આ એક રસ્તો છે.
અને બીજો રસ્તો એ છે કે સં. ૧૯૨-૯૩માં શ્રી વિજયરામચંદ્રસૂરિજી વગેરેએ રવિવારની તથા બુધવારની સંવત્સરી તપાગચ્છથી જુદા પડીને કરી છે, અને તપાગચ્છના તમામ આચાર્યોને જણાવ્યા વિના તથા તેમની સંમતિ વિના કરી છે, તે તે ૧૯૯૨-૯૩ની સંવત્સરી શાસ્ત્ર અને પરંપરા પ્રમાણે વાજબી છે, એમ જાહેર અને મૌખિક રીતે સાબિત કરી આપે તો તિથિચર્ચાનો અંત આવે.”
આ સાંભળી શ્રી વિજયલક્ષમણુસૂરિજી કહે: “હવે શાસ્ત્રાર્થ વગેરેની વાત જવા દે; બીજો કોઈ રસ્તો બતાવો.”
“આ સિવાય બીજો રસ્તો મારી પાસે નથી. હવે તો તમે જ માર્ગ કાઢે.” શ્રી વિજયનંદનસૂરિજીએ સ્પષ્ટતા સાથે કહ્યું. એ બરાબર સમજતા હતા કે આમ કર્યા સિવાય કોઈ ઉપાયે તિથિલેશ અટકે એમ નથી; બીજો એકેય ઉપાય કારગત નીવડે એમ નથી.
આ પછી શ્રી વિજયલબ્ધિસૂરિજી મહારાજની સૂચનાનુસાર નકકી થયું કે પૂજ્ય નેમિસૂરિજી મ. તથા પૂજ્ય લબ્ધિસૂરિજી મ. ભેગા મળીને સંવત્સરી અને તિથિ બાબતમાં એક નિર્ણય કરે, અને એ નિર્ણય બંને પક્ષને માન્ય કરવાને. અને તપાગરને પણ એ નિર્ણય મંજૂર રહે. વળી, બંને પૂજ્યમાં કદાચ મતભેદ રહે, તો તેઓ બંને મળીને તપાગરછના ત્રણ કે પાંચ આચાર્યોને નીમે, અને તેમને એ મતભેદને નિકાલ લાવવાનું સપે. એ નિકાલ સૌને મંજૂર રહે.”
આ નિર્ણયમાં પોતપોતાના પક્ષકાર આચાર્યોની લેખિત સંમતિ બંને પૂજ્યવરે મેળવી લે, એમ પણ નક્કી થયું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
