________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
તીર્થયાત્રાનું વિમાન, ઈને વખત આવી પહોંચ્યું છે. હવે તે ચેતે !! ચેતા!! જરા મોટું મન તે રાખો ! તત્વજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ અને જમાને અનુભવ્યા વિના સાધુઓમાં અને સાધ્વીઓમાં નો જુસ્સો આવવાને નથી. “વાત કરે વડાં થવાનાં નથી.” ભૂલ્યા ત્યાંથી ફરીથી ગણે. જાગ્યા ત્યાથી પ્રભાત માને-તમારી શક્તિ પ્રાપ્ત કરવા જૈન ગુરૂકૂળની યેજનાને વધાવી -હવે તે બસ, ઘણું થયું. આ ઉઘાડે અને કાર્ય કરવા મંડી જાએ-તમારી પાસે જે છે તે સર્વે જેને દ્ધાર માટે છે એમ સંકલ્પ કરે.
જૈનેની શિથિલતાને લાભ લેઈ અન્ય કેમે આગળ પડતી દેખાય છે, ત્યારે જ્ઞાનશૂન્ય કેટલાક જૈને નકામી તકરારેમાં લાખ રૂપૈયાને ધૂમાડે કરે છે, તથા પરસ્પર ચડસાચડસીમાં લાખ રૂપૈયા વાપરી નાખે છે અને તેથી જનની સ્થિતિ દરાજ ઉન્નતિના શિખરથી એક બે પગથીયાં નીચે ઉતરતી ઊતરતી તળેટીમાં આવી પહોંચી છે. જૈનબંધુઓએ યાત્રા કરવા માટે દરરોજ ઉત્તતિના શિખર પર જવા પાંચ છ પગથીયાં તે ચડવું જોઈએ. આ સ્થાનકવાસી “જૈન સમાચાર પત્રના અધિપતિએ પોતાની કે મને ટ્રેનિંગ કેલેજ માટે ઘણું લખી જણાવ્યું, પણ તતડીના અવાજમાં ગાજરની તતુડીને અવાજ શા હિસાબમાં ! ! ! તેમ સ્થાનકવાસી જૈનેએ કર્યું છે. લાખો રૂપિયાને ઠેકાણે લાખ બે લાખને ફાળે કર્યો હેય તે કંઈ હિસાબમાં ગણાય નહિ. ખરેખર સ્થાનકવાસી જૈને જીવદયાની હિમાયતી કરે છે અને સંઘને તીર્થ માને છે. લક્ષાધિપતિઓ છતાં ભાઈ વાડીલાલના વિચારને હિસાબમાં ગણતા નથી, તેજ તેમની બુદ્ધિની કિંમત કરાવનારી સ્થિતિ છે.
જેને જે દયા કરવા ધારતા હોય અને ચાર ખંડમાં દયા વધારવા માગતા હોય તે તેઓએ જૈન ગુરૂકૂળ સ્થાપવું જોઈએ. સં. ૧૬પ ની સાલમાં હું અમદાવાદમાંથી વિહાર કરી વડેદરા તરફ જતું હતું, ત્યારે બારેજાની પાસે વગડામાં એક પ્રીતિઓનું મકાન હતું, તેમાં હિંદુઓના આશરે પાંચસે છેકરા પ્રીતિ બનાવેલા હતા, તેઓમાંના આશરે પચાસ છેકરા હું ચાલતું હતું ત્યાં આવી પહોંચ્યા, મેં
For Private And Personal Use Only
