________________
( ૧૦ ) અને પુણ્યકર્મના વિપાકથકી ઇચ્છિત ઇંદ્રિયના વિષયથી ઉત્પન્ન થયેલ સુખ કહેવાય છે. અને કર્મ તથા કષાયના સર્વથા મેક્ષ ( છૂટકાર) થકી મોક્ષમાં સર્વોત્તમ સુખ ગણેલું રહેલું છે. ૨૭.
એ મોક્ષ સુખને કેટલાએક સુખપૂર્વક નિદ્રા લેનાર જેમ ઉત્તમ શાંતિ ઈછે છે તે રૂપ માને છે, તે પ્રકારનું સુખ માનવું
અયુક્ત છે કેમકે (તેમ માનવાથી ) ત્યાં ક્રિયાપણું થાય તેમજ સુખનું ઓછાવત્તાપણું થાય. ૨૮,
વળી શ્રમ, (ખેદ), ગ્લાનિ, મદ (મદ્યપાનાદિ જનિત), વ્યાધિ અને મૈથુન થકી તથા મેહના ઉત્પત્તિસ્થાનથી અને દશનાવરણ કર્મના વિપાકથી તે(નિદ્રા)ની ઉત્પત્તિ છે. તેથી મોક્ષ સુખને નિદ્રા માનવી તે અક્ત છે કેમકે તે મુક્ત જીવો શ્રમદિથી રહિત છે. ૨૯.
આખા લેકમાં તેના સશ બીજે કઈ પણ પદાર્થ જ નથી, કે જેની સાથે તેની ઉપમા દેવાય, તે માટે તે સુખ નિરૂપમ (ઉપમા રહિત) છે. ૩૦,
અનુમાન અને ઉપમાનનું પ્રમાણ હેતુની પ્રસિદ્ધિથી થાય છે, તે આ બાબતમાં અત્યંત અપ્રસિદ્ધ છે, તે કારણ માટે તે અનુપમ સુખ કહેવાય છે. ૩૧
તે (મોક્ષસુખ) અરિહંત ભગવંતને પ્રત્યક્ષ કે તેથી તેઓ એ ભાષિત તે સુખ પંડિતે વડે (આગમ પ્રમાણથી) ગ્રહણ કરવા
ગ્ય છે, (આગમ વિના) છદ્મસ્થની પરીક્ષાવડે ગ્રહણ થાય તેવું નથી. ૩૨
૧ રતિ, અરતિ, અને શોક વગેરે.
