________________
૧૦૮ સુવાસ જાન્યુઆરી ૧૯૪૧
[સાંજે . સાહેબ કાલેજની હોસ્ટેલ તરફ ફરવા નીકળ્યા. તેમના એક મિત્રનો પુત્ર હોસ્ટેલમાં રહેતા હતા તેની ખબર અંતર ઘણા વખત થયાં લીધી ન હોવાથી હોસ્ટેલ ભણી આવ્યા. ]
ડેાકટર સાહેબ : કાં ! કેમ છે મુકુલ ? હમણાં તે તમે દેખાતા જ નથી !
મુકુલ : હમણાં હમણું મને જરા ગમગીન જેવું લાગે છે. પેટ તડતીમ છે. કહે કે મેલેરિયા ફીવર છે.
ડોકટર સાહેબ : અરરર ! ત્યારે તે તમારે રોજ સવારના પહોરમાં ગરમ પાણીને પ્યાલો પી જોઇએ કે જેથી ટાઈ ફોડ આદિ તાવ તમારા બલવાન શરીરમાં પ્રવેશી શકે નહીં.
મુકલ : જે કે એ બાબત વિષે તો હું સારી રીતે જાણું છું. પણ્ લાચારી સાથે કહેવું પડે છે કે અમારી હોસ્ટેલમાં ગરમ પાણીના પ્યાલાને 'ફી' અગર ‘હા’ કહે છે. રેજ રોજ અમે તો એ જ લઈએ છીએ.
[હા લીધા પછી ડે. સાહેબ ઘર તરફ વળતાં રસ્તામાં નવા મિત્ર કરુણાશંકરભાઈને અચાનક ભેટ થયે ]
કરુણશંકર : કાં સાહેબ કેમ છે ? કાંઈ ઘણે દહાડે દશન થયાં ! તમારા પેલા દર્દી સાથે તમે પછી ફતેહમંદ નીવડયા કે નિષ્ફળ ?
ડોકટર સાહેબ ઃ તેના સંબંધમાં તે હું ઘણો જ નશીબદાર નીવડે છું. કરુણાશંકર : અરે ! એવું તે શું છે ? સાહેબ ! વાત તે કરો ! ડોકટર સાહેબ તેણે તેનું બિલ પિતાના મૃત્યુ પહેલાં જ મને ચેક દ્વારા ચૂકવી આપ્યું હતું.
મુંબઈમાં ડો. થયેલા પોતાના પુત્રને મળવા ડે. દયાશંકરભાઈ મુંબઈ ભણી રેલગાડીમાં પડયા. ટ્રેઈનમાં તેમને તેમના એક જૂના દર્દી ટ્રાવેલીંગ એજન્ટને ભેટે થયો. તેને સીગારેટ ફૂંકતો જોઈને]
ડોકટર સાહેબ : મેં તમને એક માસ અગાઉ કહ્યું હતું કે જે પંદર દિવસની અંદર તમે સીગારેટ ફૂંકવી બંધ નહિ કરો તે પછી તમારું મૃત્યુ ટી. બી. દ્વારા નીપજશે. પણ હું જોઉં છું કે તમારા મેઢામાં તો હમણાં પણ સીગારેટ સળગી રહી છે. મેં એ કહ્યા પછી તમે કેટલી સીગારેટ ફૂંકી ?
ટ્રાવેલીંગ એજન્ટ : તમે બેટા છે તે સાબિત કર્યું ત્યાંસુધી.
[ આખરે છે. સાહેબ મુંબઈ પહોંચ્યા. પિતાના તાજેતરમાં ડોકટર થયેલા મોટા પુત્રને પ્રેકટીસ વિષે પૂછપરછ કરવા લાગ્યા. ].
ડોકટર સાહેબ કેમ તમારી પ્રેકટીસ હમણાં કેમ ચાલે છે ? કેટલા દર્દીઓ છે? પુત્ર : પપા ! હમણાં ઘણા વખતે મારા દવાખાને માત્ર એક જ દર્દી આવ્યો છે.
ડોકટર સાહેબ : અરેરે ! ત્યારે આ હિસાબે તારી પ્રેકટીસ બરાબર ચાલતી લાગતી નથી !
પુત્ર : પણ, તે દર્દીએ મને ઘણું જ સુંદર તક આપી છે !
ડેકટર સાહેબ : અરે એવી તે શું મોટી તક આપી છે કે તું આટલે બધે ખુશખુશ થઈ ગયું છે?
પુત્ર : જુઓ, સાંભળો ! પૃથક્કરણ કરતાં મને જણાયું કે તે દર્દીને જુદી જુદી જાતનાં ચૌદ દર્દો હતાં, એટલે કે દર્દી ચોદ દર્દથી ભરેલા હતા. એટલે હાલ મારી પાસે ચોદ દઓ છે. સમજ્યા ૫૫ !
[ પ લમણે હાથ મૂકે છે.]
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
