________________
શ્રી મુહપત્તિ પડિલેહણનો વિધિ
૨૧૧
વચનો ઉપર શ્રદ્ધા થવા દેતું નથી. આના કારણે જ સંસારને સાર માની વિષયોમાં આસક્ત બની જીવો અનંતકાળથી દુઃખની પરંપરાને પામે છે. સમ્યકત્વમોહનીય તથા મિશ્રમોહનીય કર્મ પણ શુદ્ધ કે અર્ધશુદ્ધ થયેલા મિથ્યાત્વ મોહનીય કર્મના જ દલિકો છે તેમનું કાર્ય પણ તત્ત્વમાર્ગમાં, તત્ત્વભૂત સૂત્રઅર્થમાં મુંઝવવાનું જ છે. માટે સાધના માટે ઉદ્યત થયેલો સાધક સૌ પ્રથમ આ બોલવા દ્વારા આ ત્રણ પ્રકૃતિના ત્યાગનો સંકલ્પ કરે છે.
આ દર્શનમોહનીય કર્મ પણ તીવ્ર કોટિના રાગ ઉપર નભે છે. આથી પ્રતિલેખન કરતાં હવે સાધક બોલે છે કે - પ-૬-૭. કામરાગ સ્નેહરાગ દષ્ટિરાગ પરિહરું:
કામરાગ એટલે પાંચે ઈન્દ્રિયના વિષયોનો રાગ, નેહરાગ એટલે લોહીના સંબંધથી બંધાયેલા સ્વજનનો રાગ અને દૃષ્ટિરાગ એટલે દર્શન, મત કે સ્વમાન્યતાનો રાગ. આ ત્રણે પ્રકારના રાગ દર્શનમોહનીય કર્મનો બંધ ઉદયાદિ કરાવી તત્ત્વની તત્ત્વરૂપે શ્રદ્ધા થવા દેતા નથી. માટે આ ત્રણ પ્રકારના રાગનો ત્યાગ કરવા ઈચ્છતો સાધક આ બોલવા દ્વારા તેના ત્યાગનો સંકલ્પ કરે છે.
આ ત્રણ પ્રકારના રાગ કાઢવા એટલા સહેલા નથી, તે રાગનો ત્યાગ દેવ, ગુરુ અને ધર્મની સાધનાથી જ થાય છે. માટે હવે કહે છે કે - ૮-૯-૧૦. સુદેવ-સુગુરુ-સુધર્મ આદરું?
જેણે રાગનો સર્વથા ત્યાગ કર્યો છે, તે સુદેવ છે. જેઓ રાગના ત્યાગ માટે સતત યત્ન કરે છે તે સુગુરુ છે. જે ધર્મની સાધનાથી રાગાદિ ભાવોનો વિનાશ થાય છે તે સુધર્મ છે. આવા સુદેવ, સુગુરુ અને સુધર્મનો આદર જ આત્મામાં રાગનો ત્યાગ કરવા માટેનું સામર્થ્ય પ્રગટાવે છે. આથી મુમુક્ષુ આત્મા સુદેવ, સુગુરુ અને સુધર્મને આદરવાનો અર્થાત્ યથાશક્તિ જીવનમાં તેમની આજ્ઞાનું પાલન કરવાનો આ બોલ દ્વારા સંકલ્પ કરે છે.
સુદેવાદિની આરાધના તો શક્ય બને જો તેના પ્રતિપક્ષી એવા કુદેવાદિનો ત્યાગ થાય તો, માટે હવે કહે છે કે –
