Stavan Kirtan

Publisher: Meghraj Jain Pustak Bhandar

Page 57

યુદ્ધના શંખ ફૂંકાયા ! ગડ ગડ ગડ નોબત ગઈ રણભેરી નાદ સુણુયા.
કંકા – નિશાન વા ગ્યાં
બંકા જુવાન જ ગ્યાં શત્રુદળ સંહાર કાજ વિધવિધ હથિયારે સજાયાં. ઉભય દેશની સેના આવી ઊભી સજજ થઇને ધસમસતાં કંઇ વીર જવાને તીર કમાનો લઈને તરવરતાં ઉમટ્યાં રણહા મેત હાથમાં લઈને દસ્થ નિહાળી મહાકાળ પણ ઊભે સ્તબ્ધ થઈને ! વેર ઝેર હિંસાના વાદળ જાણે ગગન છવાયાં.
જામી રહી લડાઈ કેસરીસિંહ સમા રદ્ધા કરી રહ્યાં હરિફાઈ. ધર્મવીર આ ઉદયન રાજા યુદ્ધ કર્મમાં અરે ચક્યો ઝનૂને ચંડરાય પણ ઉતરે નહિ અધુરે ઉપર-નીચે – ચહે– પડે તો થાય ઘડીક સરસાઈ ! ત્યાં તો એક મજબુત પ્રહારે ચંડ ગયે પટકાઈ ઘેર પરાજય થયે વદન પર કાળી મેશ છવાઈ! કેદી બન્યો ઘમંડી બેડી હાથે પગે જડાઈ ચંડ લલાટે દાસીપતિની બદનામી અંકાઈ !
[૫૧]