________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
એ હતાશ થઈ ગયા. જાણે બારેબાર વહાણ ડૂબી ગયાં !
કેટલીક વખત માણસને લાગેલે તિવ્ર આઘાત એનું જીવન પરિવર્તન કરી નાખે છે. કાં પતન કાં ઉથાન.
રાજુલના જવાથી લાગેલા આઘાતે વૈરાગ્યની વાટ લીધી. સંસાર પ્રત્યે રહનેમિને અણગમો આવી ગયે. એ પણ ઉપડ્યા. ભગવાન નેમનાથને ચરણે બેસીને ત્યાગી બની ગયા.
મનને સ્થિર અને શાંત કરવા – આત્મ-ધ્યાન ધરવા એમણે એકાંત, નિર્જન અને અંધારી ગુફા પસંદ કરી. દયાનમાં લીન બની ગયા.
વરસાદના દિવસે હતાં. સવારે આકાશ કંઈ વછ હશે, વરસાદ બંધ થઈ ગયા હશે એટલે સાવી રાજુલ ભગવાન નેમનાથના દર્શને ગયા. પાછા ફરતાં તે ઝંઝાવાત શરૂ થયે. ક્યાંકથી કાળકાળાં વાદળા દેડી આવ્યાં. ઘેર અંધકાર છવાઈ ગયે. ભીષણ ગર્જના અને ગડગડાટ શરૂ થયાં. વીજળી સનસન કડાકા કરતી ઝબકી પડી. અને ત્યાં તો ધમધમાટ કરતે વરસાદ તૂટી પડ્યો ! જાણે બારે મેઘ ત્રાટક્યાં. રાજુલને કયાંયે આશ્રયનું સ્થાન દેખાયું નહિ. આમથી તેમ દેડવા લાગ્યા.
મેઘરાજાએ તાંડવ – નૃત્ય માંડ્યું હતું. દૂર દૂર પહાડની ટેકરીઓ દેખાઈ. ત્યાં કદાચ ઉભા રહેવાનું સ્થાન મળશે એ આશાએ રાજુલા ત્યાં પહોંચી ગયો.
( ૮૨ ]
For Private and Personal Use Only
