Shuddhopayog

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 159

१३९
आत्मना क्रियते कर्म, आत्मनैव प्रभुज्यते आत्मना कर्मनाशोऽस्ति, जायते मुक्तिराऽऽत्मना ॥३॥ शुद्धाऽऽत्मा स्वर्णधामाऽस्ति, दुष्टाऽऽत्मा श्वभ्रमाप्नुयात्। सुद्धाऽऽत्मा मोक्षरूपोऽस्ति, यद्योग्यं तत् समाचर ॥४॥ इन्द्रियासक्तियोगेन, मृत्युर्भवति देहिनाम् । आमाऽऽसत्त्या तु लोकानां, जन्म मृत्युन जायते ५८५॥ शुद्धाऽऽत्मरूपमादाय, नामरूपादिविस्मृतिः। कार्तव्याऽऽस्मोपयोगेन, सदसत्सु विवेकिना ॥८६॥ निष्क्रियज्ञानसिद्धाऽऽल्मा, लिप्यते नैक वस्तुषु । लिप्यते पुद्गलस्कया. पुद्गलस्कंधयोगतः ॥ ८ ॥ भावनाज्ञानयुक्ताऽऽत्मा, क्रियासु नैव लिप्यते। आसको निष्कियासोऽपि, लिप्यते कर्मपुद्गलैः ॥८॥ आत्मज्ञानक्रियायुक्तो-निर्माहो नैव लिप्यते सूक्ष्मवामप्रवृत्त्या तु, नासक्तो ने च लिप्यते ॥८९॥ आत्मज्ञाननिमग्नाना; मुक्तिराऽऽत्मनि संस्थिता । निस्पृहत्वं भवेत्तेषां, परिपूर्णस्थिराऽऽत्मनाम् ॥९॥ आत्माऽधीनं सुखं नित्य, मनित्यं देहसंगजम् । विजेयं सुखदुःखाना, लक्षणं भव्यम्गनवैः ॥ ९१ ॥ पायाऽऽत्मनां भवेद् दुःखं, सत् सुखं चाऽऽन्तरात्मनाम् । पराऽऽस्मतां सदा पूर्ण, सुख मव्ययशाश्वतम् ॥१२॥ आत्मनि परमाऽऽत्मान, पश्यन्ति ज्ञानयोगिनः । शून्यमिव जगत् सबै, न च पश्यन्ति पण्डिताः ॥१३॥ आत्मज्ञानेन निस्संगो-बायसंगेषु जायते। माको हालसमं नास्ति, पवित्रं वस्तु भूतले ॥ ९५ ।