Saurabh

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Jivan Mani Sadvachnmala Trust

Page 7

અનેક મુસાફરોનીકળ્યાં. કેટલાક ભાથું લઈનેકેટલાક ભાથા વિના પણ.
પણ મુનિશ્રી ચંદ્રપ્રભસાગરજીનો આ સાહિત્યપ્રેગ એક પ્રયોગ લેખે ભલે આ રૂપ-આકારને સ્વીકારીને થતો હોય, પણ એમની પાસેનું જીવનધન એટલું બધું ઢળી જતું દેખાય છે, કે એમને પોતાના જીવનપંથમાં એક કે બીજી રીતે એ આપી દીધા વિના ચાલી શકે તેમ જ ન હતું. દરેક મહાધનવાળાની એ ખૂબી છે. એમને એ આગ્યે જ છૂટકો થાય. Abundance of an artist એ ટાગોરને જશબ્દ યાદ આવી જાય છે.
અને મુનિશ્રી જીવનની પળેપળની અનુભૂતિને આ ચિંતનકણિકાઓ દ્વારા પ્રગટ કરે છે. ખૂબી એ છે કે એમણે સાધુજીવનની અંતરપ્રવૃત્તિની પ્રક્રિયાને જેટલી મનોહર શૈલીથી વ્યક્ત કરી છે, તેટલી મનોહર શિલીથી સંસારની પોતે જેલી બહપ્રવૃત્તિઓ વિષેના અનભવો વ્યક્ત કર્યા છે. એમના લખાણમાંથી જ એ સ્પષ્ટ જોઈ શકાય તેમ છે. ડાં ઉદાહરણ જેવાં બસ થશે.
• “પશ્ચાત્તાપનાં આંસુ સાથી વિના એક પણ સંત ઉર્ધ્વગામી બન્યો. હોય તો મને કહેજે.”
• “હથેળીથી ચંદ્રલોકને સ્પર્શ કરનાર અને પગની એડીથી સાગરના નળિયાને ખુંદનાર માનવી, કદાચ વિશ્વનાં સર્વ તને સમજી શકશે. નહિ સમજી શકે માત્ર એક જ તને–પોતાના મનને !”
• “શત્રુ ન કરે એ સારું છે. પણ અને મિત્ર કરી જીવન બગાવુિં એના કરતાં પ્રજ્ઞને શત્રુ કરી જીવનમાં સાવધાન રહેવું શું ખોટું?'
• “ઉપર વિશાળ અનંત અખંડ શુભ્ર આકાશ અને પગ નીચે પવિત્ર ગંભીર નાનાવણું વાત્સલ્યમૂર્તિ વસુંધરા-આ બે સિવાય જીવનપંથમાં કઈ સંગી કે સાથી નથી, એ નક્કર ભાવનાને આવિષ્કાર આ