________________
- ૪િ ] સ્યાદ્વાદપ્રતિ આરામજનો પણ
કેટલાકનામચીન ગણાતા વિદ્વાનો પણ સ્યાદ્વાદસિદ્ધાંતના સદસને પ્લેટો આદિના સદસના સિદ્ધાંત સાથે સરખામણી કરી “ચાત્'નો અર્થમનમાનતો કરી સદસને સત્ અસનું મિશ્રણ ગણે છે, વિદ્યા અવિદ્યા કહે છે, ને વળી કહે છે કે સ્યાદ્વાદ અર્ધ સત્યોની પાસે લઈ જઈ પટકી દે છે - આદિ કરે છે. પરંતુ તે બિના સત્યથી વેગળી છે. વળી લયલાને મજનુનો દાખલો આપી પ્રેમદષ્ટિએ નૈસર્ગિક પ્રેમ અને ઘરની દષ્ટિએ ઘેલછાનો તેમાં સમાવેશ કરે છે અને દહીં દૂધીઆનો પણ તેમાં આરોપ કરે છે. આ બધું સ્વાદાદના સિદ્ધાંતનું અજ્ઞાનપણું સૂચવે છે. આ માટે નીચેના ઉલ્લેખ ઉપર ધ્યાન આપવાથી તેમના મનનું સઘળું સમાધાન થશેઃ... स्याद्वाद पदार्थो को जानने की एक द्रष्टि मात्र है । स्याद्वाद अंतिम सत्य नहीं है । यह हमें अंतिम सत्य तक पहुंचाने के लिए केवल मार्गदर्शक का काम करता है। स्याद्वाद से केवल व्यवहार सत्य के जानने में अवस्थित होनेवाले विरोधो को ही समन्वय किया जा सकता है । इसि लिए जैन दर्शनकारोने स्यादाद को व्यवहार सत्य માના હૈ
..आतएव स्यावाद हमें केवल जैसे तैसे अर्धसत्य को ही पूर्ण सत्य मान के लिए बाध्य नहीं करता, किन्तु वह सत्यका दर्शन करने के लिए अनेक मार्गो की खोज़ करता है।
स्याद्धाद का इतना हि कहना है की मनुष्य की शक्ति सिमित है, इसलिए वह अपेक्षित सत्य को प्राप्त करना चाहिए । अपेक्षित सत्य जानने के बाद हम पूर्ण सत्य केवलज्ञान का साक्षात्कार करने के अधिकारी है।
સ્યાદ્વાદમંજરી પાને- ૨૬ આ ઉપરથી સમજાશે કે સ્માતાદનું સદસદુ એ સત્અસનું મિશ્રણ નથી કે તે અર્ધ સત્ય સૂચવતું નથી. . આનંદશંકર બાપુભાઈ ધ્રુવે પણ કહેલું છે કે તે - વાદનું અંજના છે. બીજા દáત રૂપે કહીએ તો તે તાળું નથી પણ કૂંચી છે. મુકદમો
