Sanskar Sambhar

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chitrabhanu Granth Prakashan Mandir

Page 10

એક પ્રમાણિક કરુણ કથા અમારાં લિ દ્રવિત થતાં ગયાં. ખડક જેવા કઠણ હૈયાને પણ પીગાવી નાખે એવું દર્દ, એના શબ્દો ને પ્રસંગમાં છલછલ ભરેલું હતું. આંસુ લૂછી, એણે આગળ ચલાવ્યું: “મારી બાએ કહ્યું-“બેટા! આમ ગભરુ ન થા. મારી ચિના ન કર ! દરેનું રક્ષણ કુદરત કરે છે. અત્યારે તે તારી ચિન્તા કરવાની હાય !”
જરા આરામ લઈ, દર્દ ભરેલા અવાજે એણે કહ્યું: “મા! મારું એક અગત્યનું કામ છે એ તને ભળાવું છું. ભૂલી ન જાતી હૈ. જે, પરમ દિવસે કેરીઓ વેચવા ગયા હતા. સાંજ સુધી ખૂબ ફર્યો પણું કેરીઓ વેચાણી નહિ ત્યારે એક ભલા શેઠે મારી બધી કેરીઓ ખરીદી લીધી અને મને દશની નેટ પરચૂરણ લાવવા આપી. હું છૂટા પૈસા લઈને આપવા જતા હતા તેવામાં મેટર સાથે અથડાઈ પડ્યું ને માથું ફૂટી ગયું. આથી ચાર રૂપિયા કેરીના લઈને બાકીના છ રૂપિયા આપવા બાકી છે. તે તું બરવે હોટલમાં બેંગ્લોરવાળા શેઠને પહોંચાડી દેજે. જે તું ભૂલી ગઈ ને નહિ પહોંચાડે તે હું ભવાંતરમાં દેણદાર રહી જઈશ અને શેઠ સમજશે કે ઠગ મળે, અદીનતાની વાત કરી વિશ્વાસઘાત કર્યો. ગરીબો લુચ્ચા જ હોય છે માટે વચનભંગ ન થાય માટે મારું મૃત્યુ થતાં પહેલાં એ રૂપિયા પહોંચાડી દેજે. મને ઓઢાડવા કફનનું વસ્ત્ર ન મળે તે વાંધો નથી પણ પૈસા તે પહોંચવા જ જોઈએ. અને એ ભાઈને કહેજે કે- જુમ્મરે આપને રામરામ કહ્યા છે.”
* “મા! મા! હવે મારી નસે તણાઈ રહી છે, શક્તિ ઘટતી જાય • છે. દીવામાં તેલ ખૂટવા આવ્યું છે. હવે હું વધારે જીવનાર નથી! એના બાને તું બરાબર સાચવજે હો! એાછું આવવા દઈશ નહિ! લો. હવે..હું જા...ઊં છું.” આટલું બેલતાં તે મારા ભાઈની આંખે . સદાને માટે મીંચાઈ ગઈ. ભાઈ! હવે તે અમે નિરાધાર છીએ
અમારા પ્યારો ભાલા વિના !”..છેલ્લાં શબ્દો બોલતાં પહેલાં તે એ બાળ ભૂકો થઈને જમીન પર બેસી ગઈ,
આ યુવાન ફેરીયાની જીવનના અંત સુધી પ્રમાણિકતાની અવિ