Samaj Gita

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Sahitya Prakashan Mandir Ahmedabad

Page 45

33
૩૦, સાધુ સંત મુનિ ત્યાગી ધર્મગુરુજને જ્યારે, વિશ્વપ્રશ્નો ઉકેલશે ત્યારે જ વિશ્વમાં ધર્મતત્ત્વનું તેજ ખીલશે. આ દેશે સાધુ–સંસ્થાની, સદા જરૂરિયાત છે અને તેથી પ્રજારાજ્ય, પિતાના હાથમાં રહે. જગને બાધ દેનારા, સ્વપક્ષે જે ચૂકી જશે મોટેરાંનીય તે ખેડ, નાનેરાં કેમ ભૂલશે ? મૂહ સ્વાર્થ ભૂલી ભાન, દૈવને દોષ દે પછી ચૂકે કર્તવ્ય મેટાં, ત્યાં નાના પાસે આશશી ! પાઠાફેર કરી વાતેસૌને રીઝવવા ફરે એવા સેવક કે સાધુ, ધર્મની ક્રાંતિ ક્ષે કરે? તપસ્વી ત્યાગીઓ મેટા, જળસ્ત્રોત તણાય તે તો ધર્મકાંતિ–પંથે તો, થતા જાણે દુઃખકરો. ઉપર ધર્મના સ્વાંગ, ઉરે કામુક સ્વાર્થતા એવા દંભી જનાથી સૌ. સાવધાન હજો સદા. સવ બંધનથી મુક્ત, દષ્ટિ વિશ્વહિતેચ્છુ જે; તે મહામુનિનાં વેણ, સૌમાં સ્વધર્મ પ્રેરશે. અતિ કઠણ તોય, ત્યાં, સમતા દોર સાધતા: ગ્રહે પ્રેમ, તજે મેહ, સાધકો-મુનિએ ખરા. પરાયા ગુણ પખે છે. દે દેખે નહિ કદી પિતાના દોષ પેખીને, કાઢે તે સંતની મતિ.
સ.-૩