Pujyapad dadaguru Pravartak Kantivijayji Maharaj

Author(s): Punyavijay
Publisher: Punyavijayji

Page 5

પૂજ્યપાદ દાદાગુરુ પ્રવર્તક શ્રી કાંતિવિજયજી મહારાજ
[ ૨૯
બવ્વા નહેરૂ મુદ્દલ ન સંવેદ્દો—એ ભગવાન વીતરાગ તીર્થંકરદેવની વાણીને તેઓએ બરાબર અંતરમાં ઉતારી હતી. અને તેથી તેઓશ્રીનુ વન એક સાચા સંતપુરુષનું જીવન બની શક્યું હતું.
*
જીવનસ''ધી કેટલીક વિગત
હવે દાદાગુરુશ્રીના જન્મ, માતા-પિતા, દીક્ષા વગેરેની કેટલીક વિગતા ોઈ એ ઃ—
તેઓશ્રી વડાદરાના રહેવાસી હતા. વિ. સ'. ૧૯૬૭માં તેના જન્મ થયા હતા. તેઓની જ્ઞાતિ દશા શ્રીમાળી હતી. સંસારી અવસ્થામાં તેનું નામ છગનલાલ હતું. તે પરિણીત હતા, પણ એમનું અંતર તેા સચમમાની જ ઝ ંખના કરતું હતું, એટલે ઘરમાં રહ્યા છતાં તેએ જળકમળ જેવુ અલિપ્ત જીવન જીવવાના પ્રયત્ન કરતા હતા; અને સંસારી મટી યાગી કયારે બનાય, એની રાહમાં હતા. શાહ છેોટાલાલ જગજીવનદાસ પણ વડાદરાના વતની હતા. અને એમનું મન પણ વૈરાગ્યાભિમુખ હતું. એ સમાનધા જીવા વચ્ચે સહેજે ધર્મસ્નેહ બંધાઈ ગયા. અને વૈરાગ્યભાવના ઉત્કટ બનતાં, વિ. સં. ૧૯૩૫ની સાલમાં, જ્યારે છગનલાલ અઠ્ઠાવીસ વર્ષની ભરયુવાન વયમાં હતા ત્યારે, અન્તે મિત્રો, પરમપૂજ્યપાદ, શાસનરક્ષક, પંજાબદેશદ્વારક, ન્યાયાંભાનિધિ, અજ્ઞાનતિમિતરણિ આચાર્યદેવ શ્રી ૧૦૦૮ શ્રી વિજયાન દસૂરીશ્વરજી ( પ્રસિદ્ધ નામ શ્રી આત્મારામજી) મહારાજશ્રીનાં ચરણામાં જઈ પહેાંચ્યા. પૂજ્ય આત્મારામજી મહારાજ મહાપ્રતાપી અને જ્ઞાન અને ચારિત્રની સાક્ષાભૂર્તિ હતા. એમનું તેજ, અન્ન અને પરાક્રમ સૂર્ય જેવું અપૂર્વ હતું; અને પંજાબમાં શ્વેતાંબર મૂર્તિપૂજક જૈનધર્મના પુનરુદ્ધારનું ભગીરથ કા કરીને તે જૈનધર્મના મહાપ્રભાવક જ્યેાતિર બન્યા હતા. આવા ધર્મની જાજવલ્યમાન મૂર્તિ સમા મહાપુરુષના વરદ હસ્તે, વિ. સં. ૧૯૩૫ના ભાહ વિષે ૧૧ના રાજ, બન્ને મિત્રોએ પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરી. છગનલાલનું નામ મુનિ કાંતિવિજયજી અને છેોટાલાલનું નામ મુનિ હંસવિજયજી રાખવામાં આવ્યું. મુનિ કાંતિવિજયજીની દીક્ષા પૂજ્ય મુનિરાજ શ્રી લક્ષ્મીવિજયજી મહારાજશ્રીના શિષ્ય તરીકે થઈ હતી, પરંતુ પાંચ વર્ષ બાદ એમની વડીદીક્ષા થઈ તે વખતે પૂજય શ્રી લક્ષ્મીવિજયજી મહારાજ કાળધર્મ પામ્યા હતા, એટલે તેઓને પૂજ્યપાદ શ્રી આત્મારામજી મહારાજના શિષ્ય બનાવવામાં આવ્યા. સાધુજીવનના આચારનું તેએ ખૂબ સન્નગપણે પાલન કરતા હતા, અને એમાં ખામી ન આવે એનું પણ પૂરેપૂરું ધ્યાન રાખતા હતા, છતાં શ્રમણ્ધની જવાબદારીને તેએ એટલી મેટ્ટી સમજતા હતા કે મુનિપદનું પાલન બરાબર થઈ શકે તે! તેથી જ તે પૂર્ણ સંતુષ્ટ હતા. એટલે તેઓશ્રીએ કયારેક કોઈ પદવીની ચાહના કરી ન હતી, એટલું જ નહીં, એનાથી હમેશાં દૂર જ રહેતા હતા. છેવટે ૫૦ વર્ષની ઉંમરે વિ. સં. ૧૯૫૭માં, પાટણના શ્રીસંધના અને સમુદાયના આગ્રહને કારણે, તેઓએ પ્રવક પદવીનેા સ્વીકાર કર્યાં હતા. આ પછી પછી ૪૧ વર્ષ સુધી સાવ નિર્મા, ભાવે, કેવળ ધર્માંકર્તવ્યની બુદ્ધિથી અને કર્મોની નિરાકરવાની વૃત્તિથી, વિવિધ રીતે શાસન, શ્રીસંધ અને સમાજની સેવા કરીને, વેસડ વર્ષ જેટલા સુદી સમય સુધી નિર્મળ ચારિત્રનુ પાલન કરીને, ૯૧ વર્ષની પરિપકવ વયે, વિ. સં. ૧૯૯૮ના અષાડ સુદિ ૧ને દિવસે, પાટણમાં તેઓશ્રી સ્વર્ગીવાસી થયા. આ પહેલાં બે વર્ષ અગાઉ મારા પરમ ઉપકારી ગુરુશ્રી સ્વર્ગવાસી બન્યા હતા. ઉપરાઉપરી વડીલાનુ શિરચ્છત્ર દૂર થઈ જવાથી હું એક પ્રકારની નિરાધારતા અનુભવી રહ્યો. પણ છેવટે સયાગાની વિયાગાન્તતાને વિચારીને અને મુખ્યત્વે પૂજ્ય દાદાજોગાનુજોગ પૂજ્ય આચાર્ય ભગવાન શ્રી વિજયવલ્લભસૂરિજી મહારાજ પણ વાદરાના વતની હતા, અને એમનું નામુ.પણ છગનલાલ હતું.