Pujyapad dadaguru Pravartak Kantivijayji Maharaj

Author(s): Punyavijay
Publisher: Punyavijayji

Page 8

૨૮૨ ]
જ્ઞાનાંજલિ
હતું, અને આવી બધી ગુણવિભૂતિને બળે એમનું વ્યક્તિત્વ કેવુ પ્રભાવશાળી અને ઉજજવલ હતું, એ અંગે તેા, પુનરુક્તિના દોષ વહોરીને પણ, એમના એ દિવ્ય ગુણાનું વારંવાર સંકન કરવાનુ મન થઈ આવે છે.
એમના આવા વિશિષ્ટ વ્યક્તિત્વની છાપ એમના પરિચયમાં આવનારના જંતર ઉપર પડયા વગર ન રહેતી. સૌકોઈ તે તેઓ પેાતાના હિતચિંતક સ્વજન સમા જ લાગતા. દાદાગુરુશ્રીના આવા વ્યક્તિત્વથી લીંબડીના દરબાર શ્રી દેોલતસિંહબાપુ વગેરે ખૂબ પ્રભાવિત બન્યા હતા. તેઓને કાઈ પણ કારણસર જામનગર કે પાટણ આવવાનું થતું ત્યારે તેઓ દાદાગુરુશ્રીનાં દર્શને અવશ્ય આવતા. એક વાર તેા તેએ એક નેકરને લઈને એકલા જ આવ્યા હતા. તેઓશ્રી પ્રત્યેના આવા આદર કે આકર્ષણનું એક કારણ એ પણ હતું કે તે જેમ સૌ પ્રત્યે સમાન ધર્મસ્નેહ ધરાવતા હતા, તેમ જૂની-નવી ગમે તે પ્રકારની વિચારસરણીને સમભાવે સમજી, વિચારી અને આવકારી શકતા હતા; અમુક પ્રકારની વિચારસરણીને કારણે કાઈ પણ વ્યક્તિ પ્રત્યે અનાદરના ભાવ દર્શાવવાનું એમની પ્રકૃતિમાં જ ન હતું. તેથી રૂઢિચુસ્ત, સુધારક કે ઉદ્દામ વિચારો ધરાવનાર સૌકેાઈ તે માટે તે પૂછ્યાઠેકાણું બની શક્યા હતા. આના સાર એ કે તેએશ્રીમાં માનવતાને સદ્ગુણુ આટલી કોટિએ ખાલ્યા હતા.
સમદર્શી પણુ, સ્નેહાળતા, વૈય્યાવચ્ચ કરવાનેા ભાવ વગેરે વગેરે તેઓશ્રીના વિશિષ્ટ ગુણૈાને લીધે તેએનેા પેાતાના સાધુસમુદાય નાના હોવા છતાં એમની છત્રછાયામાં વિશાળ સાધુસમુદાય રહેતા હતા. તેઓનુ` સમુદાયમાં એવુ બહુમાન હતુ અને સમુદાયના હિતની તેએ એવી ચિંતા સેવતા હતા કે એક વખત, વિ. સં. ૧૯૫૭માં, પૂજય મુનિ શ્રી વલ્લભવિજયજીને આચાર્ય પદવી આપવાની વાત આવી ત્યારે તેઓએ . દીદિષ્ટ અને સમયજ્ઞતા વાપરીને એ બધ રાખવાની સલાહ આપી; અને સૌએ એમની આ સલાહ માનપૂર્વક વધાવી લીધી. વળી, પ ંડિતવ શ્રી ખેચરદાસજી સામે શ્રીસધમાં વિરાધ જાગ્યો કે મુનિ શ્રી જિનવિજયજીએ દીક્ષાનેા ત્યાગ કર્યાં તે વખતે, તેઓ પ્રત્યે જરા પણ હીનભાવ સેવ્યા વગર, પૂજ્ય દાદાગુરુશ્રીએ એમને આશ્વાસન, હિતશિખામણુ અને માર્ગદર્શન આપીને એમની વિશિષ્ટ શક્તિમાને લાભ સમાજને મળતે રહે એ માટે જે પ્રયત્ન કર્યા હતા, તે પૂજ્ય દાદાગુરુશ્રીની ઉદારતા, સાધુતા અને મહાનુભાવતાની સાક્ષીરૂપ બની રહે એમ છે. એમના જીવનમાં આવા તે અનેક પ્રસંગો મે જોયા છે.
ડૅ. દેવવ્રત ભાંડારકર, શ્રી ચીમનલાલ ડાહ્યાભાઇ દલાલ જેવા આપણા દેશના વિદ્વાનેા અને ડૉ. હર્મન યાકોબી, તાન બ્રાઉન જેવા વિદેશી વિદ્યાતાએ દાદાગુરુશ્રીની પાસેથી ઘણી પ્રેરણા મેળવી હતી. આ લખતી વખતે વિ. સં. ૧૯૯૭ કે ૧૯૯૮ની સાલતા એક પ્રસંગ યાદ આવે છે. ગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ સાક્ષર, લેખક અને કવિ અને ગુજરાત યુનિવર્સિટીના અત્યારના ઉપકુલપતિ ભાઈશ્રી ઉમાશંકર દ્વેષી પૂજ્ય દાદાગુરુશ્રી પાસે પાટણ આવ્યા હતા. એ જવાના હતા એને બીજે જ દિવસે મહાવીર જયંતીનું પર્વ આવતું હાવાથી મારી વિનંતીને માન્ય રાખી તેઓ રોકાઈ ગયા હતા. આ જયંતી પ્રસંગે પૂજ્ય દાદાગુરુશ્રીએ, અતિ સાહજીકપણે, ભગવાનના ગુણાનુવાદ તરીકે, થેડીક મિનિટ સાવ સાદી અને સરળ વાણીમાં વ્યાખ્યાન આપ્યું હતું. અંતરની લાગણીની સહજ અભિવ્યક્તિરૂપે અપાયેલા આ પ્રવચનથી ભાઈશ્રી ઉમાશ`કર જોષી ખૂબ પ્રભાવિત થયા હતા. આ વક્તવ્યના પેાતાના હૃદય ઉપર અંકિત થયેલ પ્રતિબિબતે ઉલ્લેખ, પાછળથી, તેઓએ મારા ઉપરના એક પત્રમાં કર્યાં હતા. તેમાં તેઓએ જણાવ્યું હતું કે “ પૂજ્ય મહારાજશ્રીએ અતિવૃદ્ અવસ્થા