________________
MARCH 2016
PRABUDDH JEEVAN
|
31.
confidence made me overcome my inhibitions and blocks.
So here I am now sunk into a deep sense of loss and feeling lost and you are not there to cheer me up. I have to go back to being ordinary again.
Wish you God speed DB - your soul has already progressed to another bhav and may you progress quickly towards liberation.
Reshma Jain The Narrators Email : reshma.jain7@gmail.com
MUSHAK VIHAR
O Gujarati : Aacharya Muni Shri Vatsalyadeepji - Translation : Pushpa Parikh
This is a story about one philanthropic king came out he was very much upset as all his coins had Kumarpal.
disappeared. Kumarpal could make out that the rat who In his youth he was very much fond of wandering had no use of the coins was also upset because of the and visiting different places. After visiting many places loss of his coins. and being tired he once chose a nice big tree and thought After many years when Kumarpal became a king of resiting under it. Somehow he fell asleep.
and had 18 states under him, one day he was reminded When he woke up he was surprised to
of the rat's incident and the condition of rat because of see one rat coming out of his hole with one
the loss of coins. He had seen the rat in a
SHRAVAK silver coin in his mouth. He was very much
very bad state and who was on the verge of engrossed in watching that rat's behaviour.
KATHA dying. That rat used to keep the coin at one place
That moment only he decided to get conand bring another coin. This action of him was repeated structed a Jain temple in the memory of that rat. When many times. After bringing 21 coins the rat sat & danced the temple was ready he gave it the name 'Mushak over the heap of coins. Then after some time the rat Vihar' (Rat Vihar).
* * * took some of the coins one by one. In the meantime Pushpa Parikh, Kenway House. 6/B. 1st Floor. Kumarpal collected the remaining coins. When the rat V. A. Patel Marg, Mumbai-400 004. Tele.: 23873611.
ઓ ધર્મ! (અનુસંધાન પૃષ્ટ ૨૧ થી ચાલુ)
કરનાર ગુરુઓ કેટલા? આંગળીને વેઢે ગણાય એટલા પણ નહીં. નહીં, પ્રતિષ્ઠિત થાય નહીં તે ધર્મ નથી પણ કેવળ પોથીમાંનાં રીંગણાં શીલ ને પ્રજ્ઞાથી વિભૂષિત આપણા ઋષિ-મુનિઓ ને મનિષિઓએ જ છે જે વઘારીને ખવાતાં પણ નથી! કુંભ-મેળામાં લાખોની મેદની આપણને હજારો વર્ષના તપને અંતે પ્રાપ્ત કરેલ બ્રહ્મનો પારસમણિ જામે છે. એમાંય અસલી ને કૃતક સંતો-ભક્તો હશે પણ મેરા ભારત વારસામાં આપ્યો છે...પણ બ્રહ્મને ભ્રમ સમજી આપણે પારસમણિને મહાનની સો કરોડની વસ્તીમાંથી કેવળ એક જ ટકો-જો સાચા સંતોવાટકે ભીખ માગવા નીકળ્યા છીએ! જીવ, જગત ને જગન્નાથનું સાધુ-સંન્યાસીઓ ને સંસારીઓ મળી રહે તો ભયોભયો થઈ તાત્ત્વિક રહસ્ય સમજાવતા આપણાં શંકર, રામાનુજ, માઘ, ચૈતન્ય, જાય!...પણ સડાચારને સદાચાર માનવા લાગેલી ગુમરાહ જનતાને રામાનંદ, કબીર, નાનક જેવા આચાર્યો ને સંતોને આપણે વિસરી કોઈ ધર્મનેતા ક્યારે મળવાનો? લોકસભાની કાર્યવાહી જોતાં ગયા છીએ. ગોકુળ-મથુરા, દ્વારિકા ને ડાકોરમાં જે ઉત્સવો ઉજવાય રાજકારણી સુધરે તેમાં લાગતું નથી અને ધર્મ જેવા પવિત્ર શિક્ષણ છે ને તેમાં ભાગ લેતી જનતાને જોઈએ છીએ ત્યારે લાગે છે કે ઓહ! ક્ષેત્રને પેટ ભરવાની પ્રપંચ-જાળ બનાવી ચૂકેલા શિક્ષણકારોને આપણે કેટલા બધા ધાર્મિક બની ગયા છીએ? પણ ધર્મનો એ નશો એમની ફરજનું ભાન કોણ કરાવશે? એ ભૂલવું ન જોઈએ કે ધર્મ અને ઉતરી જાય છે ને સંસારના વ્યવહારમાં પડ્યા બાદ જે પ્રપંચો શિક્ષણને લલાટે હક્ક સીમિત હોય છે ને ફરજો-કર્તવ્યો વિશાળ ને આદરીએ છીએ ત્યારે જ આપણને સમજાય છે કે એ કેવળ બાહ્ય વિસ્તૃત. ધર્મનું ગંગાજળ રાજકારણીઓને ક્યારેય પવિત્ર બનાવી રંગરોગાન જ હતું. ક્ષણિક ઉભરો હતો. આપણા પ્રાણનો એ સ્થાયી શકશે નહીં કારણ કે એ નરકનું દ્વાર છે. ભાવ નહોતો. વ્યભિચારી ચંચળ ચાળો હતો. વ્યવહારમાં જે ઉતરે * * *
