Nirayavalika Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 16

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਚੇਲਨਾਂ ਦੇਵੀ ਦੀਆਂ ਦਾਸੀਆਂ ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੂੰ ਭੁੱਖੀ ਤੇ ਸੁੱਕੀ ਦੇਖ ਕੇ ਆਰਤ (ਦੁੱਖ) ਧਿਆਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀਆਂ ਵੇਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਹਾਰਾਣੀ ਦੀ ਉਪਰੋਕਤ ਸ਼ਰੀਰਕ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ (ਦਾਸੀਆਂ) ਮਹਾਰਾਜਾ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਅਤੇ ਮੱਥੇ ਦੇ ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਘੁਮਾ ਕੇ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਦੀਆਂ ਹਨ, “ਹੇ ਸਵਾਮੀ! ਅਸੀਂ ਚੇਲਨਾਂ ਦੇਵੀ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਸੁਕਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਭੁੱਖ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕੀਆਂ” ॥28॥
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਜਾ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾਸੀਆਂ ਦੇ ਇਹ ਅਰਥ ਭਰਪੂਰ ਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਧਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਦੁੱਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਚੇਲਨਾ ਦੇਵੀ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਰੀਰਕ ਤੋਰ ਤੇ ਸੁੱਕੀ, ਭੁੱਖੀ ਅਤੇ ਦੁੱਖੀ ਚੇਲਨਾ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ! ਹੇ ਦੇਵਾਨਪ੍ਰਿਯ ਤੂੰ ਸ਼ਰੀਰਕ ਤੋਰ ਤੇ ਕਿਉਂ ਸੁੱਕ ਗਈ ਹੈ, ਤੂੰ ਭੁੱਖੀ ਕਿਉਂ ਹੈ ਤੇ ਤੂੰ ਕੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹੈਂ” ॥29॥
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੇਲਨਾ ਦੇਵੀ ਨੇ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਰਾਜਾ ਦੇ ਇਸ ਅਰਥ ਭਰਪੂਰ ਵਾਕ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾ ਦਿਤਾ ਅਣਸੁਣਿਆ ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਰਹੀ। ॥30॥
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਰਾਜੇ ਨੇ ਦੂਸਰੀ ਅਤੇ ਤੀਸਰੀ ਵਾਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਿਹਾ: “ਹੇ ਦੇਵਾਨਪ੍ਰਿਯ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹਾਂ? ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਕੀ ਛਿਪਾ ਰਹੀ ਹੈਂ?” ॥31॥
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੇਲਨਾ ਦੇਵੀ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਰਾਜਾ ਦੇ ਦੂਸਰੀ ਅਤੇ ਤੀਸਰੀ ਵਾਰ ਆਖਣ ਤੇ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਣ ਲੱਗੀ, “ਹੇ ਸਵਾਮੀ! ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਜੋ ਛੁਪਾਈ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਆਪ ਉਸ ਸੁਨਣ ਦੇ ਆਯੋਗ ਹੋਵੋਂ, ਹੇ ਸਵਾਮੀ ! ਉਸ ਮਹਾਨ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਫੱਲ ਦਸਨ ਅਨੁਸਾਰ ਗਰਭ ਦੇ ਤੀਸਰੇ ਮਹੀਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੋਹਦ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਹ ਮਾਵਾਂ ਧਨ ਹਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕਾਲਜੇ ਦਾ ਮਾਸ
10 -