________________
તી તેજછાયા
IA 1 શાન-વિશા
શ્રીકરણ
સ્વાર્થને મહારગ આજે જગતમાં કૂદકે ને ભૂસકે વધી રહ્યો છે ! બીજાનું ગમેતે થાઓ, મારું જ કેમ સારું થાય ?' આ ભાવના માનવને પશત્વ કરતાંયે બદતર પરિસ્થિતિમાં ધકેલી રહી છે. એ હકીકતનો ઉલ્લેખ કરવા દ્વારા “સર્વનું હિત થાઓ” આ ભાવનાની મહત્તા અહીં શ્રી કિરણ”
પોતાની રસ શૈલીમાં સમાવી રહ્યા છે.
સ્વાર્થને જ કેવળ વિચાર એ પડે, પરંતુ બીજાનું દુઃખ કેમ દૂર થાય? શું મહાન રેગ છે!
આ વિચાર આપણામાં છે?
દરેક વ્યકિત પિતે પિતાના હૃદયને ઊંડા આપણને માનવ ભવ પ્રાપ્ત થયું છે.
ઊતરીને પ્રામાણિપણે તપાસે. જે પિતાનામાં માનવભવ પ્રાપ્ત કરીને માનવતા કેળવવી પડશે.
માત્ર સ્વાર્થના વિચારે ભર્યા હોય તે આ આપણને મનુષ્યદેહ પ્રાપ્ત થયેલ છે, એટલે
ભયંકર આધ્યાત્મિક બીમારી chronic Spiઆપણામાં માનવતા કેળવાઈ ગઈ છે એમ
ritual Disease) માટે સાવધ બને. માનવું, એ ભ્રમણા છે.
માત્ર સ્વાર્થને વિચાર કેન્સર કરતાં પણ દેહ મનુષ્યને હોય, પરંતુ જે દુભાવે ભયો વધુ ભયંકર રોગ છે. હાય-હિંસા, ક્રોધ, કપટ, ક્રૂરતા, છલકાતા હોય તે આપણે માનવી નહિ પણ માનવપશુ છીએ.
| સર્વ શારીરિક અને માનસિક રોગોનું મૂળ
હૃદયના ઊંડાણમાં રહેલે સ્વાર્થને મહાગ છે. આપણને માત્ર આપણુજ સ્વાથના વિચાર સર્વ ધર્મશાસ્ત્રો આ સત્ય પિકારીને કહે છે. આવતા હોય, ‘સુખ માત્ર મને જ મળે, બીજાનું અવાંચીન માનસવિજ્ઞાન પણ હવે આ સત્યને ગમે તે થાઓ; “દુઃખ માત્ર મારું જ દૂર થાઓ, સ્વીકાર કરે છે. બીજા ભલે દુઃખી રહે; આ સર્વ ઈચ્છાઓમાં સ્વાઈના મહારોગને લીધે જ સંસારમાં કનિષ્ઠ ઈચ્છા જે આપણી હેય, તે હજી આપણે અનંત ભ્રમણ થઈ રહ્યું છે. માનવી નહિ પણ માનવ પશુ છીએ.
સ્વાર્થના રેગને દૂર કરવાનો એક માત્ર આપણુ હૈયાને આપણે તપાસવું પડશે. એ ઉપાય પરાર્થકારિતા છે. આ સર્વથી કનિષ્ટ ઈચ્છા “મને પિતાને જરા “પરાથકારિતા શું છે? તે કઈ રીતે પ્રાપ્ત જેટલું પણ દુઃખ ન થાઓ અને જગતમાં થાય ? કઈ રીતે કેળવાય ? આધ્યાત્મિક જીવન જેટલું સુખ છે, તે બધું મને જ મળે. આપણા માટે તેનું શું મહત્વ છે ? તે સંબંધ આપણે હૈયાના ઊંડાણમાં રહેલી છે ? “ભલે મને કષ્ટ વિચાર કરીશું. '
