________________
: ૪૦૨ : બેટા! સુખી રહેજે;
તે મારાથી અતડી રહેવા લાગ્યા. પણ મારાથી તે કેમ ખમાય ? એક ક્વિસ મે એને પૂછ્યું..
‘ ભાઇ, બેટા ! આમ અતડો કેમ રહે છે ? તને શું દુઃખ છે? ’
‘ ના બા, મારે દુ:ખ શું હોય ? હમણાં વાંચવાનું ઘણુ` રહે છે. '
· મે* પણુ મન મનાવ્યું. કોલેજનું ભણુતર જ એવુ. વાંચ્યા વિના ચાલે જ નહીં. યેાડા ક્વિસ પછી વળી પાછું મારું મન ઊંચું થયુ. પહેલા ધણાખરા સમય ઘેર બેસીને વાંચનાર દીપકના સમય બહાર જ વધુ પસાર થવા લાગ્યો. મારી આંખને તારા આમ અળગો રહે એ મને કેમ ગમે ? મને ઘરમાં એના વિના ચેન ન પડે અને એ આમ બહાર કર્યો કરે એ મને કેમ પેાસાય? વળી એક દિવસ મેં એને કીધું, • બેટા ! કાલેજથી સીધો ઘેર આવ્યા કર. તારા વિના મને ગમતું નથી. ’
* સારું આ. ' દીપકના જવાબ હતા. પણ એથી ઝાઝો ફેર ન પડ્યો. વળી થોડા દિવસ પછી સાંભળ્યુ કે તે જુવાન છેકરીઓ જોડે ફરે છે. સિનેમામાં જાય છે. સિગારેટ પીએ છે. આ સાંભળીને મારુ તે કાળજું જ ખળી ગયું. મને એકદમ ખ્યાલ આવ્યો કે છેકરાને હવે ઠેકાણે પાડવા જોઇએ. એક દિવસ મે દીપક પાસે વાત છેડી.
• બેટા ! નાતમાંથી હવે માગા ધૃણા આવે છે. તમે જ્યાં પસદ આવે ત્યાં નક્કી કરી નાંખીએ.
‘હમણાં શું ઉતાવળ છે બા ? ' દીપકે હસતે માંએ જવાબ આપ્યા.
• ઉતાધળ તે કાંઇ નહિ ખેટા, લગન કર્યાં કરવુ છે હમણાં. સંબંધ પાકા કરી નાંખીએ ' મે'ય હસતાં હસતાં કહ્યું.
‘ હમણાં વિચાર નથી. ’ દીપકના જવાબ સાંભને હું ચૂપ રહી ગઈ. એની મરજી વિરુદ્ધ હું પણ કરવા નહાતી ઇચ્છતી. પણ એને જવાબ તે મને જરૂર ખટકવા લાગ્યા. તે પછી ત્રણ-ચાર વરસ વીતી ગયા. દીપક બી. એ. પાસ થઇ ગયા હતા. અને ક્રૂરી મેં લગ્ન સંબંધી વાત છેડી. ત્યારે એણે જવાબ આપ્યા કે પેાતાની કાલેજની જ્યોતિ નામની છેાકરી
જોડે લગ્ન કરવાના વિચાર છે, દીપકના આવા ચેખ્ખા જવાબમાં મને નિજ્જતા ભાસી પણ હુ
ચૂપ રહી. જ્યાતિ જોડે પરણાવવાના મારા વિચાર ઓછા હતા. તે ય એના સુખની ખાતર મેં મંજીર રાખ્યું. લમ પછી થોડા વિસા તો કાંઇ ખાસ બનાવ ન બન્યા પણ ધીમે ધીમે મતભેદ પ્રગટ થવા માંડ્યા અને ઉગ્ર સ્વરૂપ ધારણ કરવા લાગ્યા. હું એને કહું કે,
• કાઇ આવે લાજ ન કાઢે તો
ત્યારે તે ઉઘાડે માથે ન એસ. અડધું માથું તે એ, તો એ કહે કે, બા, તમારે અમારી વાતમાં માથું ન ભારવું. ' આવુ મારાથી કેમ સભળાય ? કુલવધૂ સાવ ખુલ્લે માથે આખી દુનિયામાં કરે અને બધાયની સામે ખેસે, એ મારાથી કેમ જોવાય ? અડધું માથું ઓઢવું ય ન ગમે એ તે કાંઈ રીત છે ? તે ય હુ ગમ ખાઈ જાતી. મારા દીપકના સુખની ખાતર. પણ ધીમે ધીમે કામ વધવા માંડયું. ધરમાં ફરક ને ચડ્ડી આવ્યા. પાવડર આબ્યા ત્યાં સુધી વાંધે ન લીધા પણ પછી તેા હોઠ રંગવાના રંગ આવ્યા. આવું બધું મર્યાદા–વિહીનને ત્યાં ચાલે, કુલવધૂને કેમ પાલવે ? મારાથી તે ન સહેવાયુ. અને એક દિવસ માટા ઝઘડા થઈ ગયા, એ કહે હું દીપકને પરણી છું, એ કહેશે ત્યારે જોઇ લઇશ, તમારે કીધે કશું નહી છેડુ'. ' શું કહું ભાઇ ! મારા તે સુખી ધરમાં આગ લાગી ગ. ' કરસન ડેાશીની પાંપણમાં પાણી બાઝી આવ્યાં અને ફરી પાછા ગોખલામાં પડેલા દીપક સામે ટકટકી લગાવીને જોવા મડયા. એ પણ જાણે ડેશીની વાત સાંભળીને સ્તંભી ન ગયેા હાય ! તેમ તેની શિખા સ્થિર થઇ ગઈ હતી.
"
' પણ તમે દીપકને કશું કહ્યું નહીં ? ડેશીના ધ્યાનને ભંગ કરતા બાવાએ પૂછ્યું.
કહ્યું ભાઇ, ઘણું ય કહ્યું. પણ પછી તે તે ય સામે ખેલતા થઇ ગયા. જાણે મારા દીકરા જ ન હોય એમ. એટલે મેં ય કહેવું છેાડી દીધું. અને જેમ ચાલે તેમ ચાલવા દીધું. ગમે તેમ થાય તે ય ન ખેલવાનું નીમ લીધું. મનમાં વિચાર્યું કે હવે આપણી કેટલી જિન્દગી, પછી તો એ જાણે તે એનુ'
