________________
૧૧૦ ]
સાથે સાથે ધાર્મિક ભાવાથી સ્ત્રી-પુરૂષાને આકર્ષિત કરવા માટે અમારા દેવી-દેવતાઓને અમારા ભગવાન રામ અને કૃષ્ણને, અમારી જગજનની સીતા અને રાધાને સીનેમામાં લાવવામાં આવે છે, અમારા તે પ્રાતઃસ્મરણીય અને પૂજનીય દેવીયાના સ્વાંગ ધારણ કરીને જ્યારે સીનેમાની તે કહેવાતી કુમારિકાએ અશ્લીલ ગાય છે, અર્ધનગ્ન દશામાં પ્રણયચેષ્ટા કરતી દેખાય છે, ત્યારે ધર્મિષ્ઠ હિંદુનું લેાહી ઉકળી જાય છે; પરંતુ અમે તે બધું સહન કરી રહ્યા છીએ, તેમજ અમે શાખથી અમને પેાતાને નરકકુ’ડમાં ધકેલીને સુખનું સ્વપ્ન જેઈ રહ્યા છીએ.
મારી તે આપને જોરથી સલાહ છે કે, આપ સીનેમાને શેાખ છેાડી દેશેા, તેમજ તમારા બાલક– આલીકાઓને તે નિન્દ્રિત ક્ષેત્રમાં પ્રવેશ કરાવવાની કલ્પનાને પાપ સમજીને છેડી દેશેા, આપની જેવા આજા પિતાને પણ મારૂં આ નમ્ર નિવેદન છે.
કડવા શબ્દો લખાયા છે તે। કૃપા કરીને ક્ષમા કરશે. મારા હેતુ સારા છે શબ્દ ભલે કડવા હાય. કડવી દવા પીધા વિના તેરને તાવ અટકતા પણ નથી. સુરા લાગે હિતના વચન હૃદયે વિચારે આપ; કડવી દવા પીધા વીના, મટે ન તનના તાપ
અનુવાદક : શ્રી કપુરચંદભાઇ ૨. સ્ત્રીઓ શું પ્રગતિના પંથે છે? [ સમાજના હિતચિ’તક : પ્રવાસી ] આજે તે આપણે જ્યાં જઈએ ત્યાં સાંભળીએ છીએ કે વ ભાઈ ! આજકાલ તે સ્ત્રીઓના રાજ. વળી કા કહેશે કે “ જો જો તે ખરા દિવસ એવા આવશે કે પુરૂષ રાંધશે તે બૈરાં કમાશે.” વગેરે વગેરે.
હવે શું ભાઇ! આ બધું ખરું લાગે છે ! ના. આજની સ્ત્રી પર પાશ્ચાત્ય દેશોના સંસ્કારાની છાપ સંપૂર્ણ પડી ચૂકી છે જેને લીધે આજે સ્ત્રીએ પ્રગતિશીલ કહેવાય છે. પરંતુ પ્રગતિમાં સ્ત્રીઓએ જેટલા પગલાં આગળ ભર્યાં છે તેટલાં જ ભવિષ્યની દિષ્ટએ પગલાં પાછળ ભર્યાં છે.
[678.
આજની પ્રગતિ કેવી છે ! વળી અત્યારના સામાજિક વ્હેણા જુએ... કયાં છે આપણી આય સ્ત્રી પ્રત્યેની ઉચ્ચ ભાવના...! સ્ત્રીઓના ઉચ્ચ આદર્શ જ પળેપળે
અદ્રશ્ય થઇ રહ્યા છે...સ્નેહલા વધી પડયાં છે તે પવિત્ર લગ્નજીવનની ભાવના ઘટતી જાય છે. સિવિલમેરેજ વધી પડયાં છે તે સાથે ‘ છુટાછેડા ’ ના કાયદો પણ તેટલી જ જલદ રીતે લાગુ પડી ચૂકયે? છૅ. પરિણામે જી ંદગીના મધ્યભાગમાં સ્ત્રીઓ ધણી વિનાના ઢાર જેવી બની રહી ઠેરઠેર નોકરી માટે ભટકે છે. કયાં છે એ જમાનો ? કે જ્યારે ખાનદાન કુટુબની બહેન દીકરી ઘરને આંગણે પણ જાવા નહેાતી મળતી...! આજ તેા સમાજમાં જેમ “ભમરા” વધી પડયા છે તેમ તેની આકર્ષતી શૃગારસા સુંદરી પણ વધી પડી છે. જે સમાજમાં સ્ત્રીએને પુરૂષના એક સ્પ માત્ર અલભ્ય વસ્તુ ગણાતી હતી ત્યાં આજ હાથેાહાથ વગર લેવેદેવે તાળીઓ અપાઈ રહી છે. હાલતાં ચાલતાં સ્ત્રીપુરૂષે અથડાઈ રહ્યાં છે અને પરિણામે સ્ત્રીએની માનસિક અને શારીરિક અર્ધાગિત થઈ રહી છે.
સન્નારીએ ! આ જ છેને આપની પ્રગતિ ! વળી અત્યારના ગરમ અને જલસા જુએ... ક્યાં છે ગરવી ગુજરાતના રમઝટ રાસ ! કયાં છે કાકીલ કની ગાજતી ઘેરી મીઠાસ ? કયાં છે ! અેસના પડતા પડછંદ પડધા...! આજકાલ તેા નૃત્ય કલાજ ગરબામાં પરિણમી છે ત્યાં પૂછ્યું જ ? ગવાતા ગરબાના ગૂઢાથ ભલે આપણે ન સમજીએ અેનાના ભલે આશાપુરી અને ભૈરવીમાં સંતાકુકડી રમે પરંતુ તેને અભિનય અને વેશ ભુષા પ્રમાણસર હાવાં જોઇએ. ગરબા, ગરખાં નથી રહ્યા...કહ્યું છે કે
66
દુનિયા ઝુકતી હય...ઝુકાને વાલે ચાહીએ” તેવી રીતે પ્રેક્ષકવગ તાળીઓના ગડગડાટ સાથે બહેતાને. નૃત્ય કરવા પ્રેરે છે. પ્રભુની ભાળીભાળી કલતિ... બાળાઓ...સાન ભાન ભૂલી પેાતાની લાજમર્યાદાને ઠાકરે મારી દુનિયા નચાવે છે તેમ નખરાં પર આવી
નાચે છે.
