________________
जेम महानसे के० रखोडाने विष रसोइयाए धूम्र तथा अग्निने भेला दीठा ते माटे इहां आ अमुक पर्वतने विषे धूम्र छे तो तिहां निःश्रेथी अनि छेज एहवी व्याप्ति निर्धारीने ज्ञान करवो ते पंचावयवें शुद्ध अनुमान प्रमाण कहिये. ते अनुमान प्रमाण मतिज्ञान तथा श्रुतज्ञाननुं कारण छे. ते अनुमाने जे यथार्थ ज्ञान धाय तेने मान के० प्रमाण कहियें अने जे अयथार्थ ज्ञान थाय ते प्रमाण नही.
तथा सरिखावलंबीपणे अजाणी वस्तुनो जे जाणपणो थाय जेम गो के० बलद तेम गवय के० गवो एगो सरिखो गवयनुं ज्ञान थयुं ते उपमान प्रमाण कहियें.
यथार्थ भावनो उपदेशक जे पुरुष ते आप्त कहिये ते उत्कृष्ट आप्त वीतराग रागद्वेषरहित सर्वज्ञ केवलज्ञानी ते आसनो कह्यो जे वचन तेने आगम कहियें. जे राग द्वेष तथा अज्ञान ए दोषे आगो पाछो अधिको ओछो बोलाय छे ते आगम नही अने राग द्वेष भय अज्ञान रहित जे अरिहंत तेनुं वचन ते आगम प्रमाण जाणवो.
तथा वली ते अरिहंतना वचनने अनुयायी पूर्वापर अविरोधि मिथ्याल असंयम कपायथी रहित ते भ्रांतिविना स्या द्वादें युक्त तथा जे साधक ते साधक बाधक ते बाधक, हेय ते हेय, उपादेय ते उपादेय, इत्यादिक वचण सहित जे होय तेनो कह्यो ते आगमप्रमाण जाणवो. उक्तं च "सुतं गणहररइयं तहेव पत्तेयबुद्धरइयं च ॥ सुअकेवलिया रइयं अभिनदशपुचिणा रइयं ॥ १ ॥ " इत्यादिक सदुपयोगी भवभीरु जगत जीवोना उपकारी एवा श्रुत आम्नायघर जे श्रुतने अनुसारें कड़े तेनो वचन पण प्रमाण मानवुं.