Jinshasanna Yakshprashno

Author(s): Kalyansagar
Publisher: Mokshkalyanak Samyak Shrutnidhi

Page 9

ન્વયી કે દુરૂહ વાક્યરચના પણ હશે; છતાં તે સમીક્ષકશ્રીના સહજ ચિંતન-આવેગનું સ્વાભાવિક પરિણામ હાઈ ધીરજથી એ અંશને સમજ પડશે. સમીક્ષકશ્રીએ આ ગ્રંથમાં નારી-મર્યાદા ઉપર વિશેષ ભાર મૂક્યો છે. સદાચારનું મૂળ અને લોક–સ્વાથ્યની એ જ ગુરુચાવી પણ છે. આ મૂળ ઉપર કુઠારાઘાત થાય એટલે આખુંય સમાજવૃક્ષ ધરાશાયી થઈ જાય. આ કુઠારાઘાત કરવાનું હીણું કૃત્ય પશ્ચિમના શિક્ષણે કર્યું છે એ તર્કશુદ્ધ અભિપ્રાય સમીક્ષકશ્રીએ આપે છે. પરંતુ તેઓશ્રીનો આ દષ્ટિકોણ સમજવા જેવો છે કે તેઓશ્રી દ્વારા પશ્ચિમી શિક્ષણને નહિ, શિક્ષણના બહાના હેઠળ, એની સાથે ગૂંથી લીધેલી, આર્યપ્રજાને નિઃસત્ત્વ બનાવવાની કુટિલ નીતિને જ વિરોધ કરવામાં આવ્યો છે. અને તે સ્વાભાવિક જ નહિ, અનિવાર્ય ગણું જોઈએ અને સ્વકીય ગણાતા શાસકોએ એમાંથી ધડે લઈ આર્યસંસ્કૃતિને અનુરૂપ અને એને પિષક શિક્ષણ-નીતિ અંગીકાર કરવી જોઈએ. આપણું ગતાનગતિક વૃત્તિના કારણે આપણે પશ્ચિમનું અંધ અનુકરણ કરવા મચી પડ્યા છીએ. એનું દુષ્પરિણામ પણ આજે નજર સામે છે : ન્યાય, નીતિ, ધર્મ, સંસ્કાર, શિક્ષણ બધું જ રસાતાળ જવા બેઠું છે. આટલું ઓછું હોય તેમ રાજકર્તાઓ અને તેમના ધાનવૃત્તિ દલાલોને શિક્ષણ અને વ્યાપારના ક્ષેત્રે તથા માનવમાત્રના તદ્દન અંગત એવા ધર્માધિકારના ક્ષેત્રે પણ દિન-પ્રતિદિન હસ્તક્ષેપ [8] 1