________________
૨૨
સફલતાનાં સૂત્રે એની સાથે વિહાર કરતે આનંદમાં પોતાના દિવસે નિગમન કરવા લાગ્યો. એવામાં એક વખત દવ જે, એટલે જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું અને આ વખતે દાવાનળમાં સપડાવું ન પડે એ વિચારથી તેણે એક યોજન જેટલી ભૂમિમાંથી ઝાડપાન ઉખેડી નાખી તેને એક મેદાન બનાવ્યું.
કાલક્રમે આ વનમાં પણ દાવાનળ લાગે, એટલે બધાં પ્રાણીઓ પિતાને જીવ બચાવવા એ મેદાનમાં એકઠાં થવા લાગ્યાં અને એ રીતે આખું મેદાન પશુ–પ્રાણીઓથી ભરાઈ ગયું. એવામાં હાથીને કાનનાં મૂળમાં ખુજલી આવી અને તેને ખંજવાળવા માટે એક પગ ઊંચો કર્યો, ત્યાં એક સસલો તે જગાએ ગોઠવાઈ ગયે. મેરુપ્રભ કાન ખજવાળ્યા પછી પિતાને પગ નીચે મૂકવા જતું હતું, ત્યાં તેણે સસલાને જે એટલે તે વિચાર કરવા લાગે કે “મને જેમ મારું જીવન પ્યારું છે, તેમ સર્વ પ્રાણીએને તેમનું જીવન પ્યારું છે, તેથી જ સર્વે અહીં એકત્ર થયા છે. બિચારે આ સસલો પણ એ જ રીતે અહીં આવ્યો છે. જો હું તેના પર પગ મૂકીશ તે તરત તેના પ્રાણ નીકળી જશે. માટે જ્યાં સુધી દાવાનળ એલવાય નહિ અને તે અહીંથી ખસી જાય નહિ, ત્યાં સુધી મારે પગ નીચે મૂક નહિ.”
પછી કેટલાક વખતે દાવાનળ શાંત પડ્યો અને સર્વ પશુઓ પોતપોતાનાં સ્થાને ચાલ્યા ગયા, ત્યારે હાથીએ પિતાને પગ નીચે મૂકવા પ્રયત્ન કર્યો, પણ તેના પર લોહી ચડી ગયેલું હોવાથી પગ નીચે મૂકી શકાય
