Jain Shasan 2007 2008 Book 20 Ank 01 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 31

........................................................................................................................
શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિક) ♦ વર્ષ: ૨૦ ♦ અંક - ૧૫ ૨ તા. ૧૭-૬-૨૦૦૮
ચાર જમાઈની વાર્તા
ર્યાતની આજ્ઞા ન ઓળંગી શકાય એમ વિચારીને તેણીએ ભોજન સમયે તેમને જાડો રોટલો ધી સહિત ખપે છે. તે જોઈને પહેલો મણીરામ જમાઈ મિત્રોને કહે છે- ‘હવે અહીં રહેવું યોગ્ય નથી. પોતાને ઘેર આના કરતાં પણ સ્વાદિષ્ઠ ભોજન છે. તેથી અહીંથી જવું જ શ્રેષ્ઠ છે. સવારે સસરાને કહી હું જઈશ.' બીજા જમાઈઓકહે છે- ‘અરે મિત્ર, મફતનું ભોજન કાં હોય ? આ વજ્ર જેવો કઠણ રોટલો સ્વાદિષ્ઠ ાણીને ખાવો કારણ કે ‘લોકમાં યારવું અન્ન દુર્લભ છે’ એમ કહેવત તે શું નથી સાંભળી ? તારી ઈચ્છા હોય તો જા, અમે તો સસરા કહેશે ત્યારે જઈશું. એમ મિત્રનું વયન સાંભળીને પ્રભાતે સસરાની આગળ જઈને શીખ અને રજા માંગે છે. સસરો પણ તેને શીખ આપીને ફરી પણ આવજો એમ કહીને થોડેક સુધી મૂકવા જઈને રજા આપે છે, એ પ્રમાણે પહેલો જનાઈ મણીરામને વજ્રકુટ જેવો રોઢલો આપીને કાઢી મૂકાયો.
ફર' પણ સ્ત્રીને કહે છે - 'હવે આજથી માંડીને જમાઈઓો તલના તેલથી યુક્ત રોટલો આપવો તે ભોજનવેળાએ જમાઈઓને તેલયુક્ત રોટલો આપે છે, તે જોઇને માધવ નામનો જમાઈ વિચાર કરે છે ઘરે પણ આ મળે છે તેથી અહીંથી જવું સારું છે. મિત્રોને પણ કહે છે - ‘હું કાલે જઈશ. કારણ કે ભોજનમાં તેલ આવી ગયું ત્યારે તે મિત્રો કહે છે- “આપણી સાસુ વિદુષી છે. જે કારણથી શિયાળામાં તલનું તેલ જ જઠરારિન પ્રદીપ્ત કરવા માટે સારું છે, ઘી નહિ તેથી તેલ આપે છે. અમે તો અહીં રહીશું.’ ત્યારે માધવ નામનો જમાઈ સસરા પાસે જઈને શીખ અને રજા માંગે છે. ત્યારે સારો “જા,જા એમ રજા આપે છે, શીખ આપતો નથી એમ તલના તેલથી માધવ નામે બીજો જમાઈ ગયો.’
શ્રીા યોથા જમાઈઓ જતા નથી. કેવી રીતે એમને કાઢી મૂકવા એમ વિચાર કરીને ઉપાય મેળવી
સારો સ્ત્રીને પૂછે છે- ‘આ જમાઈઓ રાતે સુવાન માટે ક્યારે આવે છે? ત્યારે સ્ત્રી કહે છે-’ ‘ક્યારે. રાતે દશ વાગે આવે છે. ક્યારેક બાર-એક વાગે આવે છે. યુરોહિત કહે છે’‘-આજે રાતે બારણું ન ઉઘાડવું. હું જાગીશ. ́ તે બન્ને જમાઈઓ સંધ્યાએ ગામમાં મળ કરવા ગયા. જુદી જુદી ક્રિડાઓ કરતા, અને નાટકો જોતાં. મધરાતે ઘરને બારણે આવી પહોંચ્યા. બંધ બારણું જોઈને બારણું ઉઘાડવાને માટેથી બુમો પાડે છે.- ‘બારણું ઉઘાડો.” ત્યારે બારણા નજીક પથારીમાં રહેલો યુરોહિત જાગતો કહે છે-‘મધરાત સુધી તમે ક્યાં રહ્યા હતા? હમણાં હું ઉઘાડીશ ોહ. જ્યાં ઉઘાડું બારણું હોય ત્યાં જાઓ.' એમ કહીને મૌન રહ્યા.
ત્યારે તે બન્ને નજીકના ઘોડાના તબેલામાં ગયા ત્યાં પાથરવાના અભાવે અતિ ઠંડીથી પીડાયેલ તે બંને ઘોડાની પીઠ ઢાંકવાના વસ્ત્રને લઇને ભૂમી યર સુતા. ત્યારે વિજયરામ જમાઈએ વિચાર કર્યો“અહીં અપમાન હિત રહેવું ચિત નથી.’ ત્યારે તે મિત્રને કહે છે. ‘હે મિત્ર ! ક્યાં આપણી સુખ શય્યા અને ક્યાં આ જમીન ઉપર આળોઢવાનું ? આથી અહીંથી જવું તે સારું છે‘તેમિત્ર કહેછે- આવા પ્રકારના દુઃખમાં પણ પારકું અન્ન કયાંથી ? હું તો અહીં રહીશ. જો તું જવાને ઈચ્છતો હો તો જા.
ત્યારે તેણે પ્રભાતે યુરોહિત પાસે જઈને શીખ અને રજા માંગી ત્યારે યુરોહિતે ‘સારું’ એમ કહ્યું. એમ જમીન ઊપર શય્યા મળવાથી તે ત્રીજો જમાઈ વિજયરામ પણ નીકળી ગયો.
હવે ફક્ત કેશવ જમાઈ ત્યાં રહ્યો. તે જવાને ઈચ્છતો નથી. યુરોહિત પણ કેશવ જમાઈને કાઢવાની યુક્તિ વિચારીને પોતાના યુત્રના કાનમાં કંઈક કહીને ‘જ્યારે કેશવ જમાઈ ભોજત માટે બેઠો અને યુરોહિતનો પુત્ર પાસે ઉભો છે ત્યારે તે આવ્યો અને પુત્રને પૂછે છે-’ ‘પુત્ર ! અહીં મેં રૂપીયો મૂક્યો
007 ૩૫૭ CATIONA
CONT