________________
૧૯૧
<<
ણાવ્યું છે કે જો કે, દૃષ્ટિવાદમાં બધું વાડ્મય સમાઈ જાય છે તે પણ જે લોકો દુધસ છે તેને માટે અને સ્ત્રીઓને માટે એ બધું શ્રુત રચાયું છે. ” જિનભદ્રજીની એ ગાથાની ઉપર જણાવેલી ટીકામાં જણાવ્યું છે કે— ક્રમે ધસ એટલે જેઓ દૃષ્ટિવાદને સમજવા જેટલી મેધાવાળા નથી તે માટે તથા શ્રાવકાદિ (શ્રાવક વિગેરે) માટે અને સ્ત્રીઓ માટે ખાકીનું શ્રુત ( અંગશ્રુત કે બીજી શ્રુત ) રચાયું છે. ’ ઉપર જણાવેલાં એક કરતાં અધિક પુષ્ટ પ્રમાણેાથી એ વાત સ્પષ્ટ થાય છે કે આગમાની ભાષા પ્રાકૃત, એટલા માટે જ રાખવામાં આવી છે કે, તે દ્વારા બાળગેાપાળ વિના પ્રયાસે તેને વાંચી શકે, ઉચ્ચારી શકે અને સમજી શકે. આ રીતે આપણે ભાષાઢષ્ટિએ, તે પણ આગમપ્રમાણપૂર્વક આપણા આગમ વાંચવાના અધિકાર સામીત કરી શકીએ છીએ. તેમ નરી શાસ્ત્રીય ષ્ટિ પણ આપણા એ જ હક્કને પુષ્ટિ આપે છે. એ વિષે મારૂં એ કહેવાનું છે કે, જો શ્રાવકને આગમ વાંચવાના અધિકાર ન હાત તા તે વિષેના નિષેધાત્મક ઉલ્લેખ કઈ સૂત્ર અ‘ગ-ગ્ર'થામાં કેમ મળી આવતા નથી ?-આચારાંગ સૂત્રમાં સાધુઓના અનેક જાતના આચારો વિહિત કર્યાં છે, તેમાં ક્યાંય “ ભિક્ષુએ કે ભિક્ષુણીએ શ્રાવકાને આગમા વચાવવા નહિ ” એવા ઉલ્લેખ કેમ જડતા નથી ? કદાચ કોઈ
१. जइ विय भूयावाए सव्वस्स वओमयस्स ओआरो । निज्जूहणा तहावि हु दुम्मेहे पप्प इत्थीय ।। ५५१ ॥
