________________
માનવને ઓછુ વજુ પણ સુખ જરૂર મળે છે. સુખના કાળમાં આત્મસાધના ધર્મી જો ઈચ્છે તો ખુબ સુંદર કરી શકે. આત્મહિત, માનવભવની અમાપ શક્તિ વગેરે ધ્યાનમાં લઈ દઢ સંકલ્પપૂર્વક તારક ધર્મની સાધના સાચી અને શુભ ભાવનાથી ધર્મપ્રેમી સાધક કરે તો અનંતા લાભ થશે. વળી ક્ષણિક સુખના તત્વને વિચારવાથી રાગાદિ ઘટે અને સુખમાં ગૃદ્ધિ વધે નહીં. વૈરાગ્ય વધે.
જ્યારે સુખમાં હોય ત્યારે માનવ વિકાસ અને પાપ કરવાને બદલે ધર્મસાધના કરી લેવી જોઈએ. તો ભાવિ ઘણા દુઃખ આવતા અટકી જાય. જેમ માનવીને ધન મળે ત્યારે વેડફી ન નાંખે પણ સારા માર્ગે વાપરે તો ઘણા લાભ થાય તેમ સુખમાં સાધના સહેલી છે. તેથી દરેક જૈને સુખના સમયમાં આત્મસાધના જરૂર કરવી જ જોઈએ.
સ્વપરહિતચિંતક, આત્મસાધક, પૂજ્ય પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ. સાહેબે દુઃખની ભયંકરતાને સાક્ષાત્ અનુભવી, સાધુઓને સુવર્ણ સલાહ આપેલી કે સ્વસ્થતા વખતે ખૂબ સાધના કરી લેવી. આ તદ્દન સાચી વાત છે. ‘સુરવર્ષે સુમિરનનો તોટુa
હેલ્લો હોય?” બધાજ આત્માર્થીએ આ બાબતનું ખૂબ ચિંતન કરી પાકો નિશ્ચય કરવા જેવો છે કે સુખના સમયમાં શક્તિનો પૂરો ઉપયોગ કરી આત્મસાધના કરીશ જ. વળી મામૂલી દુઃખો આવે ત્યારે તથા સહન થાય તેવા કષ્ટો આવે ત્યારે પણ ધર્મની સાધના થાય તેટલી વધારે કરવાનો પણ નિશ્ચય કરવો. અસહ્ય દુઃખમાં પણ ખંધક મુનિ વગેરેને યાદ કરી સહન કરવા પ્રયત્ન કરવો. છેવટે દુઃખ ઓછું થાય અથવા જાય કે તરત માનસિક પ્રસન્નતા મેળવી ફરી પાછા ધર્મ સાધનામાં લાગી જવું.
સંસારમાં પણ સી.એ.માં નાપાસ થાય તે રડ્યા કરતો નથી. ફરી પાછો પરીક્ષા માટે મહેનત કરવા લાગી જાય છે.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
