Jain Dharm Prakash 1962 Pustak 078 Ank 06 07

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

'ભ્રક|
બાવા અથવા પ્રથા કજિયાત ન સુવાને કારણે સરસ હતી. આખી ઉમર સુધી ધસખારા કરવા, ઘણુમાં પશુ રાજ્યની અનેક ખટપટા સાંભળવી, પોતાના આખા લશ્કરને લડાના ધારણ પર તૈયાર રાખવુ. અને બીન રાજાની મંત્રોની
શ્રી મહનાના
નાની અને નેાવની પર સાંભળવી. વવી અને અનેક સ્થાપનાઓ અને સ્થાપના ખા ખાંભા જીન સુધી કર્યા કરવાની આ રાજ્યમાં શાતિ નહોતી પુત્ર ધામ ના થાય અને નની પ્રચકાત અને અવાવ રાજ્ય ચલાવવા યોગ્ય દેખાય એટલે પિતા સમાન એવા ત્યાગ કરે એ પૂર્વ રાન હતો. એવો ખ્યાલ પણ ન આવે. આપણે ગા અફળદેવ-ત્રિ ના મોટાભાગના આદા ત્યા વિચારી ગયા તેવા આદર્શ ત્યાગ આ મકાનમીનો પર પર નાં પૈડી ૩ વડા તરી આવતા. એમાં ખૂબી એ હતી કે રાજ્ય કરે ત્યારે રાત -રોબર રાજ્યવહીવટ કર, પશુ તેને ત્યાગ સનય વિચારને કરે ત્યાર પછી તેની સામું પણ ન તુ માર્ય નથી ત્યાગને હું વત્રાવ છે. પણ વિરલ વાને કારણે જ પ્રશંસાપાત્ર અને છે. ઘણાખરા સરને ચાટતા જાય છે, એોટી વયે પણ
પ્રબળ નદીયડ' હૅોડી શકના નથી અને ઘડપણમાં પણ રાજ્ય અને ધનાલ તણાઇ ખેચાને પણ કરે છે, ચંપા નાણુÀાને રા યને તેમા રોયા થયેલ ય! તેમનાં નજરે એ ઘેડિયામાં તેલ
ભોજ માગે છે અને પોતાની સ્ત્રી તેની નજર નાક પર શ્વાના નાઓ એ મસાને વામી રહે છે. સારી જૂએ દીકરી પણ બાપાના અવ સાતની ૩૬ તતા હોય છે આપા સીધેસીધાતા કાઇ રહ્યું આવાના નથી એટલે કાંતા ખટપટ થાય છે અથવા પુટર બાળ આખો વખત દ્વારા ક્યારે રાજ્ય પડાવી દો. એની ચિંતામાં રહે છે. આવી કાર પણ પર ચિંતા કે મુવમાંથી બૂકાનગરી ની પરપરા દૂર હતી. ત્યાં તો રાજાગ્યો. પ્રેમથી રાજ્ય ડી દેતા. આ પછી એની સામે નજર પણ ન માંડતા અને એ રીતે પિતા પુત્રના સૌહાર્દમાં જરા પણ અતિ નોતી આવતી.
( ૯ )
અબ તમે .. પપોની તેને ખૂબ આનંદથી સ્વીકારી હતી અને તે માટે વિવિધ ચાકીએ કરી દીધી હતી. એણે પા.ના પુત્રને કેબીને વઘાર અને ન્યાય તેમજ ધનશાસ્ત્રોને. સારી અને અન્યત્ર કરાવવા સાથે તેનામાં નમ્રતા, સજ્જનના અને કળતા આવે તે માટે ખાસ રસનું આયુ . કથાને અભ્યાસ દુ પામ માટે તે પણ ન ાસ તેના ઉપચા કરે તેનાથી ના રહેવ. ટે કરાવ્યો હતા અને સરકારને અને મેટ કામ, સંધિવિના તિયન વગેરે રાખી પ્રિયત્રિને ખૂબ તૈયાર કર્યાં હતા. નવી વાતે શ્રી ભવન મળ્યાં હતાં એના ભાવેશન ન
પ ની ભાવેને ગામના કાન લીધી હતી અને પોતાની ર૦ પ્રેક્ચુરી અને સારી રીતે તૈયાર કાનો ર માના ભ મા સારી રીતે અન્ય છે . એ ઉપાસના કર્મ કર વાં આવ્યું. અને તે વસ્તુ. વેણુ પ્રમાણે અંતે અનેક કન્યાને પરણાવવાની દો. પછી પુત્રની વ્યવ્યના વિચારો બન્યા સચરને ત્યા કર્યા ભાગવા મા સંધ અને જીવનને કૃષિ કર્યું. સાર ત્યાગ કર્યાં પછી એણે રાજ્યને યાદ કર્યું ને કાજમાં વપુ નાં રાજક પ્રકરણને એ કઈ પ્રકારની કાર દીધી નાડે કે રાજમાં લાગુ કાવા કરે. આવા વિરલ ત્યા ખાપુરા કાને 1 - ધ ય છે. અને પોતાના ન્યના વિકાશ મા જાય છે. બહુ મોટી વો પણ માને ન છે. નાની પુને મેશ ભાડાના દર વર્ષની વયે પો સરવૈયા ની સારી એ આ ધન ય રાજાને બે ઘટ સબ થવા જેવો છે. તે તે સર્વ અહીં સૂફીને જવુ પડવાનુ જ છે અને એમાં દે થવાનો નથી. પણ પોતાના મથ અંતઃકરણની પસંદગીથી અને સમજણ પૂર્વકની આત્મવિકાસની ાથી ત્યાગ થાય ત્યારે તેના જે આનદ થાય તે અનુભવવા જેવા છે. એ નિર્ભેળ
ばい