________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક ૧૧ મે.].
એમાં કોનો વાંક ?
૨૬૭
કયી જરૂર છે? માતૃપરાયણ બાળકને જ લઈએ. તે પિતાની માતા પર નિશ્ચિત રહે છે. તે તેને વસ્ત્ર પહેરાવશે, નહવરાવશે, તેની આંખો આજશે. તેને ભૂખ લાગશે તો દૂધ પાશે. આ દશ્વપાનમાં કેવળ કૂવાનિવૃત્તિને પ્રશ્ન નથી, તેની સાથે તે કઈ બીજા તરવનું પણ સંમિશ્રણ છે. મુખ્યપણે તે નેહ જ સમજો. પિતાના માલીકના કુપાત્રને મેળવવાની ઈચ્છા કોને નથી હોતી? એટલે તે ઈચ્છાનો અધિકાર જ છે, અથવા તે એમ કહેવું જોઈએ કે ઈરછાનું જીવન
ત્યાં સુધી જ છે. કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે કેવળ પ્રભુ માટે ઈચછા હોવી જોઈએ. પ્રભુપ્રેમ વગર પ્રભુનો પ્રસાદ નથી મળતો. જ્યારે પ્રભુ પ્રસન્ન થશે ત્યારે તે અપૂર્વ નિધિનું પ્રદાન કરવામાં વિલંબ નહિ કરે. અને જે આપણે કોઈને પ્રસન્ન કરવા ચાહતા હોઈએ તો આપણે તેની આજ્ઞાનુસાર વર્તવું જોઈએ. કેટલાક દિવસ સુધી મહેનત કર્યા પછી એની લગની લાગી જશે તો પછી આ માયાવી જગતનું આકર્ષણ છતાં પણ તેની તરફ ચિત્તવૃત્તિ ખેંચાશે નહિ.
જ સંસર્ગ હોવાને કારણે આપણે એને સત્ય જ માની લીધું છે. એને ક્ષણભંગુર, નાશવંત, મૃગજળવતું કહેવામાં આવે છે, શીખવવામાં આવે છે, સંભળાવવામાં આવે છે, પણ હૃદય પર એ વાત ઠસતી નથી. કેમકે આપણું ચિત્ત ભ્રમમાં ફસાઈ રહેલું છે. આપણા હૃદયચક્ષુ ઉપર માયા-મદિરાને નશો ચઢેલો છે, તેમ તે વાસ્તવિક સત્ય જોઈ શકતા નથી. જે વખતે આપણું તે આંખો તે બ્રમનિવારક જડીબુટ્ટીને જોશે કે તરત જ સત્ય આપણું સમક્ષ પ્રકટ થઈ જશે અને ત્યારે આપણી સમક્ષ માનસરોવર લહેરાતું હશે ત્યારે આપણને મૃગજલની પાછળ દોડવાની જરૂર નહિ રહે. હા, પછી તે જડીબુટ્ટી કયાં છે? તે છે પ્રભુની નજીક લઈ જનારૂં જ્ઞાન, જે દૂધમાં ઘીની માફક દરેક ધર્મશાસ્ત્રમાં ભરેલું છે પરંતુ આપણે તે જોતા નથી, તેમજ તે આપણી જેવા માટે દુર્ગમ રહ્યું છે, પરંતુ પ્રભુની કૃપા તો જુએ, તેમણે તે સાધારણ પ્રાણિયોની અસુર વિધા દૂર કરવા માટે બધા માણસોને સમાનરૂપે વહેંચી દીધું છે.
હવે એટલું સુલભ હોવા છતાં પણ માણસ પિતાને માટે એવો પ્રયોગ ન કરે તો કેને દેષ? માતા બાળકના મુખમાં સ્તન આપે છે, પીવાનું કામ તે બાળકનું છે. એવી જ રીતે વિદ્યાથી સ્કૂલમાં હમેશાં જતે હોય, એક દિવસ પણ ગેરહાજર ન રહેતા હોય, છતાં તેનું ધ્યાન રમતમાં હોય અને અધ્યાપક સમજાવતા હોય એમાં ન હોય તો બતાવે એમાં દોષ કોનો છે? - -
For Private And Personal Use Only
