________________
૨૮
શ્રી જનધર્મ પ્રકાશ. મની પ્રભાવનામાં પણ તેજ મહારાજાનું દષ્ટાંત લેઈ સ્વશકિત ફેરવવી.
જ્યારે સમજદાર અન્યદર્શનીઓ પણ એક અવાજે પવિત્ર શાસનનો મહિમા ગાય એવું સર્વતન શાસ્ત્ર અનુસરી કરીએ ત્યારે શાસન પ્રભાવના કરી કહેવાય,
શ્રીવીતરાગ દેવના શાસનના રસીયા શ્રાવક અને શ્રાવિકાના સમુદાયને નિર્મળ બેધ આપવાનો જેમનો આચાર છે એવા સાધુ અને સાધ્વી વર્ગને પણ પિત પિતાના પવિત્ર આચારને બહુજ દઢ રીતે સાચવી રહેવું જેઇએ એવા વિવેકવંત સાધુ સાધ્વીઓથી પવિત્ર તીર્થમાં ભવ્ય પ્રાણીઓને જે લાભ થાય તેવો મંદ પરિણામી અને શિથિલાચારીઓથી થઈ શકે નહિં. ભ્રષ્ટાચારીઓથી તો ઉલટ શાસનને ઉડ્રાહજ થાય માટે એવા ભ્રષ્ટીચારી જડ ભકતને કઈ રીતે પિષવા ગ્ય નથી જ. સાધ્વીઓએ સવંત્ર અને તીર્થ સ્થળમાં વિશેષે કરી ક્ષમા, મૃદુતા, સરલતા, નિલભતા, નિમંમતા. ( ઈચ્છાનિરોધ ) સહિત ઉત્તમ પ્રકારે સંયમ પાળતા વિચરવું જોઈએ કેમકે તેઓના પવિત્ર આચારને દેખીને ઘણા છે ધર્મ પામે છે, અને અનુમોદના કરે છે. પણ જે આચાર ભ્રષ્ટ હોવાથી કેવળ વેષ વિંડબક થઈ રહેતા હોય છે તે સર્વ કેઈન હાંસી અને નિંદા પાત્ર થાય છે. ઉલટા અપમાન પામે છે અને શાસનની મલીનતા કરવાના કારણિક થવાથી પર ભવમાં પણ બહુ દુઃખી થાય છે. માટે દંભતજી નિર્દભપણે સાચી અને પવિત્ર જની ક્રિયા સાચા મન, વચન અને કાયાથી સેવવી યોગ્ય છે. જેથી સ્વપરને લાભ, પવિત્ર શાસનની ઉન્નતિ, આ લોકમાં પ્રત્યક્ષ બહુ માન અને પરભવમાં ઇંદ્રાદિકની રિદ્ધી પામી મોક્ષ સુખ પામે. આવું અને નુપમ સુખ મૂકી કોણ મૂઢ દુર્મતિ કિંચિત માત્ર વિષય સુખમાં વૃદ્ધ-આસત થઈ પિતાનું અને પરનું બગાડી પરમાધામીના માર માગે ?
વળી આ જીવ અનાદિ કાળથી સુખનો અથ છતાં સુખ પામવાસાધવાના ખરે અવસરે તુચછ ક્ષણિક સુખમાં લેભાઈ જઈ ધર્મ સાધનથી ભ્રષ્ટ થાય તે પછી તેના કરતાં નિર્ભગી બીજે કણ? આતો “લગ્ન વેળા ગઇ ઉધમાં, પછી વર પસ્તાય; ” તે વાળો ઘાટ બને છે. માટે ખરા સુખના અર્થી છાએ બરાબર ચેતીને ચાલવાની જરૂર છે. બીજું તમે પોતે સુખશીલ થઈ ધર્મ સાધનામાં બેદરકાર થશો તો પછી તમારી નકલ કરનાર તમારી સંતતિ (શિષ્ય પ્રશિષ્ય પુત્ર પરિવાર ) શી રીતે ખરે રસ્તે સમજશે કે શીખશે? ખરે રસ્તે સમજ્યા કે શીખ્યા વિના તેને કેમ આદરી શકશે ? ખરે રસ્તે આદર્યાવિના સુખી પણ શી રીતે થશે ? આમ તે બાપાને ખરા સુખમાં વિન કરવામાં ખરે કારણિકા
