________________
૧૬૮
ઘણું પણ જીભ સિવાઇ ગઇ, માઢું બંધ થઈ ગયું, પ્રભાવમાં અંજાઇ ગયા. રાજકુમારીએ પૂછ્યું: “ તારે પરણવું છે ? મને પરણવું છે ? ખેલ ? '' હા કહેવા પણ હિંમત કયાંથી લાવવી? વિચાર તેા હતેા જ એટલે માથું ધૂણાવ્યુ : રાજકુમારીએ તરત કહ્યું: જા, હું તને વચન આપું છું કે હું તને પરણીશ ” પેલાને તા
66
ચક્કર આવવા લાગ્યા.
આ દુનિયામાં કાંચન અને કામિનીને પણુ કેક છે, ભ્રમ છે, giddiness છે. એ આવે તે પણ થાય અને જાય તેા પણ થાય. કેટલાકને વધારે આવે એની giddiness છે, તે કેટલાકને વધારે ચાલ્યુ' જાય એની giddiness છે. એની વચ્ચે હાય ત્યાં સુધી મનુષ્ય સુખી રહે છે.
<<
66
આ યુવાનને એકદમ ચક્કર આવ્યા. હિંમત આપતાં રાજકુમારીએ કહ્યું: “ગભરાઇશ નહિ. હું કહીશ તે તુ કરીશ ?' યુવાન ખેલી ઊઠયા હા, હું બધું જ કરવા તૈયાર છું. ” જો, મારું નામ રાધા છે. છ મહિના સુધી ગામ બહાર આવેલ ખંડેરમાં ખેસ, સામે મારી મૂર્તિ રાખ અને રાધા, રાધા, રાધા એમ છ મહિના સુધી તું મારા જાપ કર. ખરાખર છ મહિના પછી હું જોઈશ કે તે બીજે વિચાર કર્યાં નથી, તારા મનમાં ખીજુ કાઇ વસ્યું નથી. એક સ્થાન ઉપર બેસીને મારા જ જાપ તેં કર્યાં છે, અને મને ખાતરી થશે કે તુ મારો ખરે ઉપાસક છે તે જ હું તને પરણીશ. તારે બહાર જવાનું નથી. તને મળવા કાઈ આવવાનું પણ નથી. નિશ્ચિત સમયે ખાવાનું મળશે. એલ કબૂલ છે ? છ મહિના માટે કબૂલ છે ?’' યુવાન તા ઉત્સાહભેર કૂદી પડયાઃ “અરે આપ કહેા તે છ મહિના શું, હું છ વર્ષોં ખડેરમાં બેસવા તૈયાર છું.”
તમને આ સાંભળીને હસવુ' આવશે. તમે
દિવ્ય દ્વીપ તે આખી જિંદગી એમની એમ જ કાઢી નાખી. યુવાન તેા તૈયાર થઇ ગયા અને નીકળી પડ્યો. રાજકુમારીએ ત્રણ શરત મૂકી હતી. મારી પ્રતિકૃતિ સામે જોવું, મારું જ નામ જપવું, એ જ ધૂનમાં રહેવું અને બીજા કેાઈના વિચાર પણ ન કરવા.
ગામ બહાર નાનકડું ખંડેર હતું ત્યાં એસી ગયે. સામે રાધાની આકૃતિ રાખી અને પલાંઠી વાળીને બેસી ગયા. શાંતિના વાતાવરણમાં પ્રેમથી શરૂઆત કરી. રાધા, રાધા જાપ શરૂ કર્યાં. સવાર સાંજ નિશ્ચિત સમયે ખાવાનું આવે જમી લે, હાથ પગ ધોઇને પાછે બેસી જાય. શરીરની શૌચ ક્રિયા, થોડી ઊંઘ અને ભાજન આ સિવાય કાંઈ નહિ.
શરૂઆતમાં મન થોડું થોડું ભમવા લાગ્યું. શ્રદ્ધા હતી કે છ મહિના પછી તે રાધા મને મળવી જ જોઇએ. વચ્ચે ઘેાડા ખીજા વિચાર આવ્યા ત્યાં પાછું એને યાદ આવ્યું કે એણે કહ્યુ હતુ કે તારે ખીજા વિચાર નહિ કરવા. જો વિચાર કરીશ તે હું તને નિહ પરણું. માટે જજે હુ ખીજા વિચારા કરીશ અને જે રાધા જાણી લેશે તે હું રખડી પડીશ માટે મારે ખીજા વિચાર નહિ કરવા. નહિ જ કરવા. એટલે વિચારેા ધકેલીને બહાર કાઢે.
પાણીમાં તરવા પડેલા માણસ બન્ને ખાવડાંઆથી પાણીને બન્ને માજુ ખસેડતા જાય અને વચ્ચે થઇને આગળ વધતા જાય. એમ માણસ જ્યારે ધ્યાનમાં બેસે ત્યારે વિચારા પાણીની જેમ સામેથી ધસી આવે. એ ધકેલતા જાય અને વચ્ચેથી મા કરતા જાય. કદાચ આ પ્રક્રિયા બહુ લાંબે સમય નહિ ટકે. કાંઇ નહિ. પહેલાં પાંચ મિનિટ, પછી સાત, પછી દસ એમ કરતાં કરતાં તમારા વિચારી તમને એક ચોક્કસ દિશામાં લઈ જશે. પછી તેા એવી
