Divyadeep 1969 Varsh 06 Ank 03

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 9

દિવ્ય દીપ
પથ્થર નાખું છું.” પથ્થર સીધો જ તળિયે ગયે! ભકતને કેઇ રેકી શકતું નથી તે નિંદા આ દશ્ય જોતાં રામજી ભેઠા પડી ગયા. સારું કરનારને કેમ રેકી શકાય? ભાઈ, તું તારું કામ છે કે કેઈએ જોયું નથી. જુએ તે બધું પિગળ કર. નિંદા કરનારને મોઢે આપણે મુપત્તિ ન બાંધી બહાર જ પડે ને ?
શકીએ, તે સ્તુતિ કરનારના મોંમાં પાનને બીડે પાછળ વળીને જોયું તે ઝાડની ઓથે હનમાન પણ નહિ મૂકીએ. ઊભા હતા. રામ શરમાઈ ગયા. હનુમાન બહુ
કેઈ ગુલાબની ખુઓ પણ આપે અને કઈ વિવેકી હતા, રામ પ્રત્યેની એમની ભકિત પણ લસણની દુર્વાસ પણ લાવે. જેની પાસે જે હોય તે અનન્ય હતી. હાથ જોડીને કહ્યું: “પ્રભુ ! વાત લાવે અને આપે. તમારું કામ તમે કરી શકે છે. સાચી છે. તમારા નામથી પથ્થર તરી જાય પણ જુના જમાનામાં નિન્દાનાં ફરફરિયાં બહુ તમે પોતે જ એને ફેંકે તે એ કેવી રીતે તરે? દેખાતાં પણ હવે તે એનાં થોડાં અવશે જ જેને બચાવનાર જ પછાડે તે તે કેમ ઊભું થાય?” રહ્યાં છે. નિંદા લખવા માટે પૈસા આપનારો પણ - આ રૂપક કથા છે પણ એની પાછળ જીવનને ગમાર જ છે ને ? પણ હવે દૃષ્ટિ બદલાઈ છે, બોધ છે.
કચરે વાચવા માટે વિવેકી માનવી પાસે માણસમાં “હું” ને ભાર આવતાં રામ પણ
સમય જ નથી. કંઈ નથી કરી શકતા.
શ્રદ્ધાના પાયા મૂળમાંથી હાલી જાય એવી
પરિસ્થિતિ ઉપસ્થિત થઈ છે. માનવ ચંદ્રલેકમાં માટે જ “હું”ને પિષણ મળતા પ્રસંગમાં
જઈ આવ્યું પણ “હું કયાં છું” એની એને વ્યકિતએ ખૂબ સાવધાન રહેવાનું છે. જીવનમાં
ખબર નથી. જીવનમાં જે જાણવાનું છે એ જાણે અહંનો ભાર આવી ન જાય તે જોવાનું નામ જ નહિ તો એના જેવો ગમાર કોણ? તે સાધના છે.
થોડા વર્ષો પહેલાં લંડનમાં બનેલો બનાવ જીવન સૌરભ ભકતની ભાવનાથી લખાયું છે. wilfred Hooker નામના કરોડપતિ છે. ભકતને કંકરમાં શંકર દેખાય છે, ભકતની માણસ પાસે હેલિકૅપ્ટર હતું. એને પરિભ્રમણને નજર જ એવી સુંદર છે પણ એ જ વસ્તુ ભક્ત બહુ જ શોખ હતો. એમાં એ ફરવા જતો. ન હોય એને જુદી જ લાગે. ભકત કંકરમાં
એક દિવસ હેલિકૅપ્ટરમાં ફરવા નીકળે, શંકર જુએ પણ શંકર પોતે પિતાનામાં શંકર
ફરતાં ફરતાં ઘણે દૂર નીકળી ગયે. એટલામાં જુએ તે એ કંકર થઈ જાય.
મશીન બગડ્યું. નીચે ઉતર્યા વિના છૂટકે ન હતો. ભાવનાના પ્રવાહમાં ભકિતએ ચરિત્ર લખ્યું, ધીમે ધીમે નીચે ઉતરવા લાગે. ખેતરે દેખાયાં ફલચંદભાઇએ એને સમાયું અને પૂ. મુનિરાજ એટલે એમાં ઊતરી પડયે. પણ એ કયાં ઊતર્યો પુણ્યવિજયજી મહારાજે આવીને એના ઉપર તે એને ખબર નહિ. આશીર્વાદ વરસાવ્યા ! ભકતની ભાવના પૂર્ણ થઈ. એટલામાં સામેથી ગામડિયાને આવતા જોયો.
પણ કોઈને એમ થાય કે મારે બે ત્રણ હાથ કરીને ઊભે રાખ્યો. પૂછ્યું: “મહેરબાની મહિના સુધી બસ ચિત્રભાનુની નિંદા જ કરવી કરીને મને કહે, આ ગામનું નામ શું છે?” છે, તે એને પણ છૂટ છે.
કહેઃ “મને ખબર નથી.” પૂછ્યું: “વારુ, આ