Divyadeep 1967 Varsh 04 Ank 07

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 5

દિવ્યદીપ
આને
પતન
જે ઘડીએ આ દ્રષ્ટિ આવી, કે મેં ઉદ્ધાર કર્યાં, એને તાર્યાં, એ જ ઘડીએ આ ગવે ઉપર લઈ જવાને બદલે નીચે નાખી દીધા. માણસે સહજ દશામાં રહેવાનુ છે.
જેમ દીવેા મળતા હાય એના પ્રકાશમાં કઈ પણ વાંચી શકે, તેમ જ્ઞાનદશામાં કે સ્વાધ્યાયમાં પણ સહભાગી બને.
અહંકાર આવતાં અસ્મિતાનું કેન્દ્ર સ્થૂળ બની જાય છે, ત્યાં સૂક્ષ્મતા સ’ભવે જ કેમ ?
આંતરધ્વનિ સૂક્ષ્મ છે. આ ધ્વનિના સ્પ એ જ પ્રાના છે. સમાધિ કહેા કે ધ્યાન કહેા, આ બધાં તા નામ છે. મૂળ વસ્તુ શુ છે એ આપણે જોવાનુ છે.
લાકે લી કાં રહ્યા છે? નામના નામે લઢી રહ્યાં છે. આત્મ -રામના કામના નામે ઝૂરતા હાત તા તા કલ્યાણ થઈ ગયું હેત. પણ રામનું કામ શું છે એ ખબર નથી અને નામ યુદ્ધનું ધામ બન્યું છે.
આ વિશ્વમાં એક ઊધ્વગામી પરમતત્ત્વ છે. એ પરમતત્ત્વ સાથે એકતા સાધવી એનું નામ પ્રાના, એનું નામ ધ્યાન, એનુ નામ સામાયિક, એનું નામ શુદ્ધિ અને એનું નામ સમાધિ.
66
ભગવાન આગળ સ્તવનમાં શુ કહીએ છીએ? “હું તે ક્રોધ કષાયના ભિયા, તું તો ઉપશમના દરિયા.” આ અંતરને ખ્યાલ આપે છે? હુ ક્રોધથી ભરેલા છું, તું ઉપશમથી સભર છે, તે હવે તારા અને મારા વચ્ચે મેળ કેમ જામે ?
આ વસ્તુનો વિચાર કરવા માટે આપણે તીર્થે, મંદિરે જઇએ છીએ. આ એકતા ન આવે; પરમાત્મતત્ત્વની સાથે મળવાનું ન થાય; તા આપણે જે લેવું જોઈએ, જે મેળવવું જોઈએ, તેજ રહી જાય.
કાઈકવાર તે પરમતત્ત્વને મળે ! મળવાની એ ઘડી કેવી પરમશાંતિની હાય ! એનુ મિલન
૧૦૧
વર્ષમાં એક વાર પ્રાપ્ત થાય તા પણ ભલે. એ ભલે એક કલાક માટે હાય પણ એ એક ક્લાક જીવનના હાર। કલાકને ટપી જાય એવા કલાક છે. જિંદગી વર્ષોથી નથી મપાતી, આવા કલાકેથી મપાય છે. જિંદગી જો વર્ષોથી મપાતી હાત તે તે વૃક્ષેશ અને જનાવરા હજાર વર્ષ આમના આમ જીવતાં હાય છે.
જીવવું શું છે? અનુભવવું છે, સંવેદન કરવાનું છે. અને સંવેદન કોની સાથે? પરમતત્ત્વની સાથે એકતાનું સંવેદન કરવાનું છે. જેટલી એકતા માણસ કરી શકે એટલે એ સાચા અમાં જીવે છે.
રાવણુ બીજી બધી બાબતમાં પૂરા હતા પણ એક વાર થોડા સમય માટે એ એકતાર બની
ગયા, એકરૂપ બની ગયા, સ્વમાં ઓગળી ગયા. સારંગીના તાર તૂટે તેા એની એકતા તૂટે. એની ખાતર એ નસ તેાડીને પણ એકતા ટકાવવા માગે છે. એણે શું કરી નાખ્યું ? ગજબ કરી નાખ્યા. તીથ કર ગેાત્ર ખાંધી નાખ્યુ. કેટલી વારમાં તી કર ગાત્ર બાંધ્યું ? વર્ષોં નહિ, કલાકામાં,
આ તા સાદા છે. લાગી જાય તેા થેાડીકવારમાં. આખા જન્મારા સુધરી જાય. કેટલાક હમેશ બજારમાં જાય અને કાંઈ ન મેળવે. અને
કેટલાક બજારમાં જાય, એસે, એકાદો સાદો એવા કરે કે પછી બાર મહિના એમને ઊંચું પણુ જોવું ન પડે.
ધર્મ પણ એમ જ છે. કાઈ એમ કહે કે હું રોજ ઉપાશ્રયમાં બેસું છું, સૂઈ રહું છું. એ ઉપરથી એમ માનવા જેવું નથી કે આ બહુ કમાણીવાળા લાગે છે. હા, એ બેઠા બેઠા બીજુ પણ કરતા હેાય. કાણુ શું કરે છે એની ગણતરી જ કરતા હાય. એમ તે પૂજારી પણુ ભગવાન પાસે જ રહે છે. શું એ તરી જાય ?