Divyadeep 1966 Varsh 03 Ank 01

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 5

દિવ્ય દીપ
વાગ્યું, લેાહીની ધારા નીકળી. માને ઘણું દુઃખ થયું ને હું ફરીથી માંગવાનું ભૂલી ગયા, માટી થયા. પૈસાદાર થયા પણ ઘા રહી ગયા. રાજ કાચમાં રમ્હા જોતાં ઘા યાદ આવે છે. એની પાછળ રહેલી જિંદગીની વાત યાદ આવે છે, બીજાના સુખે તારા કપાળમાં ઘા કર્યો પણ હવે તારુ' સુખ બીજા કોઈના કપાળમાં ધા ન કરે તે ધ્યાન રાખજે.” એમ આ ઘા ગુરુની જેમ મને કહે છે. મે મારા ઘામાંથી આ પાઠ લીધા છે. રિસે સાદાઈથી જીવન જીવવાની યાદ આપે છે.
દરેક માણુસે વિચારવાનું કે આપણું આધ્યાત્મિક સુખ બાળકને પણ કેમ મળે. એવુ જ્ઞાન ન આપીએ તેા કેાઇકના *પાળમાં ઘા કરી જાય. સમાજને નુકશાન કરી જાય. આ જવાબદારીની વાત છે. એ માટે પહેલાં આપણને દર્શન થવુ જોઇએ. લગની લાગવી જોઈએ કે મારામાં આત્મા છે તે શુદ્ધ રહેવા જોઈએ. એ આત્મા સમાં છે. ગયા જન્મમાં હતા, આ જન્મમાં છે અને હજી પ્રવાસ ચાલુ જ છે.
જ્યારથી આત્મા છે એવી પ્રતીતિ થઈ એ દનની શરૂઆત. મેક્ષ મળ્યા એટલે દનની પૂર્ણાહૂતિ. આત્માની ઓળખ એટલે દનને પ્રારંભ અને આત્માની કર્મોથી મુકિત થતાં દનની પૂર્ણાહૂતિ.
ઉપાવાસ, ધ્યાન, તપ જે કરે છે તે પૂતળાંને સુખ ન મળતાં છૂટાં પડે,
આત્માની નિ`ળતા માટે છે. કારણ કે એમ કરતાં કરતાં શુધ્ધિને અનુભવ થાય છે.
આત્માની ઓળખાણ ન થાય ત્યાં સુખી કંઇ નથી. તમે માત્ર આ દેહને જ આળખા છે – આત્માને ભૂલીને.
–
જે પાતાને જ જડરૂપે જીએ, અને માને કે તે પંચ ભૂતનું પૂતળું છે તે પાતાનાં સગાંઓને પણ પંચભૂતનાં પૂતળાં જ સમજે ને ! જે પેાતાને આત્મા રૂપે ઓળખે છે તે જ આધ્યાત્મની આળખાણમાં જગતમાં ચૈતન્યના ધબકાર જુએ છે. થાય કે બધામાં મારા જેવા આત્મા પહેંચા છે. જેનામાં આત્મજ્ઞાન નથી તેના દુઃખને પાર નથી. શરીરને ઓળખે છે અને તેમાં (શરીરમાં) થોડું ખરાબ થાય તે તેને દુઃખ થાય છે.
જે પેાતાને જ ન ઓળખે કે હું આત્મા છું, ચાંતિય છું. ત્રણ કાળમાં મરવાને નથી તે બીજાને ચૈતન્ય રૂપે કેવી રીતે એાળખે ?
ભારતીય સંસ્કૃતિમાં તા સ્ત્રી-પુરુષે લગ્નમાં પણ એ વાત ભૂલવાની નથી કે માત્ર સસારના તુક્ષ્મ ભાગ માટે આ જોડાણુ નથી. પણ ધીમે ખીમે માક્ષ માર્ગોના સાથી થવા બેડાયા છીએ. સેવા અને અણુ વિકસતા જાય છે. પતિ માં થાય કે અપંગ થાય તા નભાવવાની ભાવના છે. પત્ની બિમાર થાય કે લાંખી માંદગીમાં આવી જાય તેાય પતિ એની કાળજી કરુણાપૂર્વક લેતા જ રહે. જ્યાં ધર્મ નથી ત્યાં તે પતિ લાંખ સમય માં રહે તે divorce, લે. કારણ કે પંચભૂતનાં
આત્માની ઓળખાણ થતાં સસાર અનાસતિવાળા અને ઉચ્ચ વિચારણાનું ધામ બને છે. અત્યારે લેાકા તુચ્છ સ્વાર્થ માટે ભેગાં થયાં છે. ઉણપ આવી તેા તમે તમારે રસ્તે અને હું મારે રસ્તે. બન્નેના રસ્તા જુદા, પણ આત્માની ઓળખથી તે બન્ને એકબીજાને સહન કરે છે.
અજના સતીને પતિના વિષેગ ૨૨ વર્ષી રહ્યો. પવન'જય સામે જુએ કે નહી પણ ખાઈ કહે કે આ તે શરીરની વાત છે, ચાલા સયમ પળાશે. તે છતાં એના આત્માને હું તારીસ ૨૨ વર્ષે જ્યારે પવન જયની આંખ ઊઘડે છે ત્યારે પશ્ચાત્તાપ થાય છે. રડે છે. કહે છે કે “હું દુષ્ટ હતા.” પત્ની કહે છે કે “તમે દુષ્ટ હતા જ