________________
ચોમાસીની કથા.
૩૯
કરીને બેઠેલા ગુરૂ કાંઈક ધ્યાન કરવા લાગ્યા. એક મુહૂર્ત પછી આકાશ માર્ગે સૂતેલા મનુષ્ય સાથે એક પલંગ ગુરૂ પાસે આવ્યા. આ પલંગ કેને છે એ પ્રશ્ન રાજાએ કર્યો. ત્યારે ગુરૂએ સત્ય જણાવ્યું. તેવામાં ઉંઘમાંથી એકદમ જાગે તે ગઝનીને રાજા વિચારવા લાગ્યો કે “તે મારું સ્થાન કયાં? સૈન્ય
ક્યાં? આ ધ્યાન કરનાર કેશુ? આ રાજા કેણુ?” વિચા૨માં પડેલા તેને ગુરૂએ કહ્યું કે “હે શકેશ! (શક જાતિના લશ્કરને અધિપતિ હોવાથી) શે વિચાર કરે છે ? પૃથ્વી ઉપર પિતાના ધર્મનું એક છત્રે રાજ્ય કરતા જે રાજાને દેવે પણ સહાય કરે છે તે ધર્માત્મા ગુર્જરેશ્વરના શરણને તમે અંગીકાર કરો.”
સૂરીશ્વરનાં ઉપરનાં વચન સાંભળી નિઃસહાય તે ગઝનીપતિએ ભય ચિન્તા અને લજ્જાથી સૂરીશ્વરને પ્રણામ કરીને કુમારપાળને પ્રણામ કર્યો. પછી કહ્યું કે “હે રાજન્ ! મારે અપરાધ ક્ષમા કરે. હવેથી હું તમારી સાથે કાયમની સુલેહ સન્ધિ કરૂં છું. મારા જીવનનું રક્ષણ કરીને જગજજીવપાલક (જગતના જીવોના પાળનાર) એવું તમારૂં બિરૂદ સાચું કરે. પ્રથમ પણ તમારું પરાક્રમ મેં સાંભળ્યું હતું. છતાં હું તે ભૂલીને અહીં આવ્યું. હવેથી કદાપિ તમારી આજ્ઞા ઓળંગીશ નહિ. તમારું કલ્યાણ થાઓ. મને મારા સ્થાને પહોંચાડવા કૃપા કરે.”
તે વખતે કુમારપાળ ભૂપાળે કહ્યું કે “જે છ મહિના સુધી તમારા નગરમાં અમારી (અહિંસા) પળાવો તો
