________________
૯, વિનયસમાધિ નામકમ અધ્યયનમ ૨૦ ઉદ્દેશ: ૨૯૭ जे माणिया सययं माणयन्ति,
उत्तेण कन्नं व निवेसयन्ति । ते माणए माणरिहे तवस्सी,
जिइन्दिए सच्चरए स पुज्जो ॥१३॥ ( જા.) જે માનિતાર સતત માનનિ,
यत्येन कन्यामिव निवेशयन्ति । तान् मानयति मानार्हान तपस्वी,
जितेन्द्रियः सत्यरतः स पूज्यः ॥१३॥ માણિયા-માનીતા | માણએ-માન આપે છે સયયં-નિરંતર
માણરિહેમાન આપવાને યોગ્ય માણયંતિ-માન આપે છે તવસ્સી-તપસ્વી જણચત્નથી , જિઇન્દિએ-જિતેન્દ્રિય કનૈવ-કન્યાની માફક | સર્ચએસત્યમાં રક્ત નિવેસયંતિ-સ્થાપન કરે છે |
ભાવાર્થ-જે શિષ્ય ગુરુને આવતા દેખી ઊભા થઈને સન્મુખ જવા આદિ દ્વારા નિરંતર ગુરુને સત્કાર કરે છે, જે ગુરુઓ પિતાના શિષ્યોને શ્રતના ઉપદેશમાં પ્રેરણા આદિ કરવા દ્વારા આગળ વધારે છે તેમજ જેમ માતા-પિતા કન્યાને યત્નપૂર્વક એટી કરી લાયક ભર્તારની સાથે મેળવી આપે છે, તેમ જે આચાર્ય પણ શિષ્યોને વિનીત, ગુણવાન અને યોગ્ય બનાવી આચાર્યપદે સ્થાપન કરે છે, તેવા માનને લાયક
