________________
૩૨.
૧૧. શ્રી દશવૈકાલિકે પહેલી ચૂલિકા લહુસગા-અસાર
નીચ ગતિમાં વાસ થવા રૂપ ઇત્તરિઆણિક
કર્મબંધન ભુજ-વારવાર
દુલહે-દુર્લભ સાયબહુલા-ઘણું કપટ કરનાર ગિહિવાસ-ગૃહસ્થવાસ અવઠાઈ-રહેવાવાળાં મઝે-મધ્યે વંતસ્સન્યાગ કરેલાને | વસંતાણું-રહેતાને એમજણપુરક્કા-હલકા || આયં કે-રોગમાં
જનને પણ માન આપવું પડે | વહાય-વધને માટે પડિઆયણું-ફરીથી ખાય | કામગા-કામગો અહરગઈ વાવસંપયા | સંકેપેસંક૯પમાં
ભાવાર્થ-આ ગૃહસ્થી સંબંધી કામભોગ સ્વભાવથી જ ફતરાની મુદ્રીની માફક સાર વિનાના, અલ્પકાળ સ્થાયી, આરંભે મીઠા અને અંતે કડવા હેતે છતે ગૃહસ્થાશ્રમથી સર્યું ! આ પ્રમાણે બીજું સ્થાન વિચારવું. (૨) વળી દુઃષમા કાળમાં મનુષ્ય માથાની પ્રબળતાવાળા હાઈ કદાચિત પણ વિશ્વાસપાત્ર બનતા નથી અને વિશ્વાસપાત્ર વગરનાઓને કેવું સુખ? તે મારે ઘર શા માટે માંડવું ? આમ ત્રીજું સ્થાન વિચારવું. (૩) સાધુપણું પાળતા એવા મને કર્મના ફળ રૂપે કે પરીષહજન્ય જે અનુભવાતું માનસિક કે શારીરિક દુઃખ, તે ઘણા કાળ સુધી રહેશે નહિ, તે મારે ઘરનું શું કામ છે? આમ ચોથું સ્થાન વિચારવું. (૪) દિક્ષા પાળનાર સાધુ ધર્મના પ્રભાવથી રાજા વગેરેથી પૂજાય છે, જ્યારે દીક્ષા મૂક્યા પછી, નીચ માણસને પણ અભ્યસ્થાનાદિ સન્માન કરવું પડે છે, માટે ગૃહસ્થાશ્રમમાં જવાથી સર્યું. આમ પાંચમું સ્થાન વિચારવું. (૫) દીક્ષા લઈને પછી તે મૂકીને સંસાર ભગવ,
