________________
શ્રીમી હાજરીમાં ઘણી વખત દેવતાઈ નાગ સર્પો દર્શન આપ્યા
લોદ્રા ગામમાં એક શ્રાવકને જિજ્ઞ વળગેલો હતો તે કાઢ્યો. તેમણે પોતાનો ઓધો પકડી ઊનની આંટીનો એક બેવડો દોરો પકડી હાથેથી આંબળવા લાગ્યા. જેમ જેમ દોરો આંબળતા ગયા તેમ તેમ પેલો જિન્ન પછડાવો લાગ્યો કે તમારી માફી માંગું છું મને જવા દો. ગુરુજીએ કહયું તને જવાની રજા છે - ૐ શાંતિ. પેલો શ્રાવક સારો થઈ ગયો.
એક વખત વાત ફેલાણી કે બોરિયા મહાદેવમાં કોઈ પ્રચંડ શક્તિશાળી બાઈ આવેલી છે ઘણા ચમત્કાર કરે છે. ચાલે ત્યાં કંકુના પગલા પડે છે. મહારાજજી ત્યાં ગયા બધાને કહ્યું કે આવા ધતિંગથી ગભરાતા નહિ. બાઈને કહ્યું કે બતાવ, તારા ચમત્કાર મારે જોવા છે. ત્યારે તે ઓરડામાંથી બહાર ન આવી. શરમાઈ ગઈ. તેમણે કહ્યું કે તારા ધતિંગ છોડી દે તને હમણાં જ દેવીના દર્શન કરાવું અને સાક્ષાતા અંબાજી વાઘની સવારી પર આવ્યા. તેણે દર્શન કર્યા અને અંબાજી અદ્રશ્ય થઈ ગયા.
શ્રીમદનું સાહિત્ય સર્જન
શ્રીમદ્જીનું સાહિત્ય જન સાધારણ માટે ઉપદેશ આપવાની દૃષ્ટિએ રચાયેલું છે. સાધુ જીવનની સર્વ દૈનિક ક્રિયા કરવાની સાથે લાઈટ કે પંખા વાપર્યા વગર એકસો ને દશ અમૂલ્ય ગ્રંથો તેમણે લખ્યા. એમાં બાવીસ ગ્રંથો સંસ્કૃત ભાષામાં રચેલા છે. તેમાનાં ઘણા સંસ્કૃત અને ગુજરાતી બંને ભાષામાં અને એક પુસ્તક કુમારપાળ તેમણે હિન્દીમાં રચેલ છે.
તેમણે ગદ્ય લેખક તરીકે ઈતિહાસ, તત્વજ્ઞાન, વિવેચન, જીવનચરિત્ર, પત્રો, નિબંધ, અધ્યાત્મજ્ઞાન, સંવાદ વગેરે ઘણા વિષયને આવરી લીધા છે.
પદ્ય સાહિત્યમાં તેમણે બાર ભજન સંગ્રહો લખ્યા છે, એમાં ચોવીસ વિહરમાન વીસી, ભવિષ્યવાણી તથા અઢળક વિષયો પર ભજનો અને કાવ્યો રચ્યા છે. ભજનો ઉપરાંત ગહેલીઓ, વાસ્તુ પૂજા, રાષ્ટ્રગીતો, અવળીવાણી સૃષ્ટિ સૌંદર્યના કવ્યો, બારાખડીના એક એક અક્ષર પર કવિતા રચીને
