________________
પ્રથમ કર્યા પહેલાં ર
મહારાજ
કુકારે રા મારી પાટીયાની સફાઇ વગર, તેને આપ લાવે નથી. માટે અંતરશુષિ એ આવશ્યક ચીજ છે. તે તે ભારા ભાર ઘણે અંશે ભુલાતી જાય છે, એવું દેખાય છે. એક વખત હુ` વયે‰ પૂ. માયા પાસે મેઠા હતા તેમની પાસે એક શ્રાવકા આવી ને કહે કે આજે મારે એકાસણુ છે તે ભાણાના પાટલો ખસી ગયે, તેનુ મતે આલેાયણ-પ્રાયશ્ચિત આપે. બીજી કાવીકા આવી કહે-આજે મારે ઉપવાસ છે છતાં નહાતાં કાચી પાણીના કાગળે થઇ મા માટે પ્રાયશ્રીત-દંડ આપે. તે પ્રમાણે અતેને યાગ્ય દંડ આપ્યો, મે'. આચાય' દેવને પુછ્યુ કે આપને દીક્ષા પર્યાય લગભગ ૪૦ ઉપર વર્ષાં હશે. આજે પુરૂષો તે આવા દંડ લેવા આવતા જ નથી, પણ કાવીકામાં કેટલેક અંશે આ ફી નભે છે. પછી મેં પુછ્યું કે આપના આટલા વર્ષના દિક્ષા સમયમાં કાપ ખાઇ એમ પ્રાશ્રીત લેવા આવી કે આજે મારે વ્રત હતું અને હું મારી જેડ઼ાણી દેરાણી, ભાભી-- ગુંદ, સાસુ મા ત્યા જેડ-સસરા-ધણી કે પાડેાસુ સાથે લટ્ટી માટે મને આલેષણ આપે ! આચાર્ય દેવ હસ્યા ને કહું કે આ તે એક હી ચાલી રહી છે. પછી મારે કહેવુ પડયું કે લાકડાંના પાટીયાં ખસી જાય એ તે વસ્તુ છે. છતાં તેવા પાટીયાની આલેષણ લેવાય છે, પશુ ! હૈયાનાં પાટી ખસી જાય તેની આ લોયણ (જે ઉત્તમ છે) લેવાતી નથી–કવિ લખે છેઃ“પરતાવા એઅમૃત ઝર્યુ સ્વર્ગથી ઉતર્યુ છે પાપી તેમાં ડુબકી મારી ભાગ્યશાળી બને છે’
સ્કુલ
કેટલીક વખત, ધર્મને ઓળખ્યા કે સમજ્યા વગર કરતાં, લાકડાં બળી જાય તે રાખાડી રહે એટલું પણ તે ફઢી ધર્મમાં દાચ રહેતુ નહી હાય. જેટલું ધર્મના નામે આદરવામાં આવે તેમાંથી
ચાહુ પણ જો અમાને યા પશુ રઝાડ ના
પરી નહીં તેમ “ડાકામાં યા" જેવું બને છે.
કમઠ તપ કરતા, લાકડાં માતા પુત્ર તેમાં નાગ નાત્રણી મળી રહેલાં છે તેની પરિણામે તેના તપનું ફળ તેને કલુ તે સામેલ હતા.
ણા
મળતે
ના ફરી.
ફ્રાય
વીરની વાણી વચન ત્યા
આદેશ, પહેલાં વાણા તાણાની માફક સમાજમાં વણાઈ જવાં તેઋષે વર્તનમાં મુકતાં ભલે વિલંબ થાય, પણ સલે ગમે તે કહે વર્તનમાં જરૂર મુકશે, બાકી ગાડામાં ગુ` ભાર તે શું માલ છે ? અથવા તા મોટી પત્થરની શીલાજ છે એ યા વગર જે ગાડું હાંકયા કે ખેંચ્યા કરે છે તે તેા ભાનવ થઈ, બળદ ક્રીયા કરતાં પણું વધુ પશુ સમાન થઇ, કે'પ પામી કે કમાઇ શકતા નથી. ધટી ફેરવીએ અંદર દાંણા નાંખીએ પણ ને ખાટે ના નીકળે ત આપણી મહેનત, દાણા ને ટાઇમ ?યા ાય તે ઉપરથી દૂનીયા બેવકુફ કાંડું, દીન પર દીન યુગ ના આવતા જાય છે, વીલાસનું પણ માનવનું પતન કરી રહેલ છે. માટે દંભ, અઠ્ઠમ્ ને નમતા વગરના સાક નગદ ધર્મ નિરુ કરીએ તો લાકડાં પણ આ દેહને બાળવા મળશે કે નહીં તેની આ સંગના યુગમાં ખાત્રી વધી, શમશાનમાં પણ છેલ્લી પયારીનું રીઝવેરાત થ શકે તેમ નથી. ધર્મ જ, તીતીયુકત ડાય તે જ ધારણ કરી એ ખાસ સુત્ર વિસરો નહા, જો તમાને પેલુ ઉંચુ હેાય તે દરાજ હૈયાને પીગળાવે એવા આધાતે-પ્રસંગા, કુટ-ખુન, અક સ્માત ને આપઘાત કેટલા જુએ છે ? આ કેવળ ધર્મ કે પુન્પ જીતી જ ખામી ને તેને તમે તે પુણ્ય ખામી માનતા હતા ધર્મને પુન્યાદો સધરા તે તેવાં જીવન જીવી ! ! ! જીદના સાર શા તે નીરતર ચાખતા રહી
