________________
એક'.
-
-
--
વિશ્વક્યોતિધને
લે. ગુણવંત શાહ
ર
2. ૮
*
* *
:
''
-
:
કાળ એ માનવ સંગ્રામ સનાતન ચા તે જ જાણતા હતા પરંતુ જયારે એણે દુનિયાની જ આવ્યો છે. બન્ને એકબીજા પર જય મેળવવા અંતિમ વિદાય લીધી ત્યારે ગગન તારાઆએ પણ મળી રહ્યા છે. અને આ કાળે સંખ્યાબંધ ભાનને મૂંગા આંસુ સાપ હતા. એને અંધારી ગર્તામાં ફેંકી દીધાં છે. પણ માનવ પલક નજરે જોતાં તે તેનું જીવન બહુ કદી કાળ જે કર નથી બન્યો, કાળે હંમેશા સામાન્ય અને એકાંગી લાગે છે કે એને ચંદ્રમાનવને મીટાવી દેવા પ્રયત્ન કર્યો જ પણ ભાવે યુરિન અપ કરે છે. એ સારી મટી સાધુ બને Iળને અમર બનાવ્યો છે
છે. જ્ઞાનની સાધના કરે છે અને ચંગદેવમાંથી માવ ના તે એ કાળના ગાન પણ સોમચંદ્ર બને છે એ હેમરાજ શા બને છે. એ નર'.
ઘણું લખે છે. સિદ્ધરાજ જયસિંહને એ બારણું દિવસો તો કંઈક ઊગે છે અને તે આમી લખી એના તરફ આકર્ષે છે. કુમારપાળને આ જાય છે. પણ કયારેક એની ક્ષિતિજ પર એક એવો આપે છે. એ એ એ શિષ્ય બને છે. એના માટે એ. પિતા ! ચમકી જાય છે કે આ દિવસ ધન્ય બની થશાબ ર છે. એમ એ ભણે છે; જણાવે છે; જાય છે. ઈતિહા ના પઠ પર એ સોને મઢાઇ જાણે છે, લાવે છે; ઉપદેશ આપે છે અને પિતાને
સમય પૂરો થાય છે ને એ ચાલ્યો જાય છે. વિક્રમની ૧૪પની સંવત હતી. કાર્તિક
આ પે હમચાયાના જીવન વિશે જે
માં એકાદ ફી લખવાનો હોય તે આટલું પણિ એ ધ દિવસ હતો. ધંધુકાના
લખી શકાય. ઉડતી નજરે નેતા અને સામાન્ય બાપા એ અવે નાના સિતા જનો કે એ
માનવીને આંખ એ જીવનમાં કશું જ મહત્વનું દિવસ પૂજય બની ગ , એ ત્યાં સુધી એ
નથી. ખાધુ હતું તે લખ્યું અને દેશ આ મા ભવ્ય બની છે,
એમાં વળી એણે શું મહાન ! એમ કેખ સંત ૧૨૨૯માં કાળે એના પર વિજય મામાન્ય મને સવાલ સહેજે થાય, વળવ્યો. પણ નીરમાંએની છત હતા. પિણી
પણ એ જે લખી અયો. એ જે બોલે ગયો દીના કાળ સુધીમાં આ માં જયાં ગયો ત્યાં ત્યાં
અને વધુ તો એ જે રીતે કરી શકે અને એથી પ્રાણ પાવરી દવે.
ગુજરાતની જે અમિતા જમી એને જે પ્રાણ પિકાની અંદર એ જનત્યારે તો માત્ર બે છે અને એની સરકૃતિનું જે નવનિમણે તેને તેના મા પાહિની અને એને બાપ કામ થવું એના મૂહલ માપી શકાય તેમ નથી
