________________
એક મુમુક્ષુને એ વાતની ખૂબ અસર થઈ
કુટુંબ, બબુ કે મારા દેહ સંબંધીની ચિંતાઓનો આવરો એટલે બીજે દિવસે પ.પૂ.પ્રભુશ્રીજીને પૂછ્યું- “જી પ્રભુ,
અટકાવી શકીશ. એટલે એકવાર તે સર્વની ચિંતા કોઈ જીવને મૂકવું હોય પણ મૂકાતું ન હોય, સમજાતું ન
છોડવાનો નિશ્ચય થયા પછી કોઈ કાળે તે નહીં સાંભરે હોય કે કેમ મૂકવું, તેનું કેમ?”
તેવી સ્થિતિ સદ્ગુરુકૃપાથી પ્રાપ્ત થવી સંભવે છે. મારી પ્રભુશ્રી કહે – “કંઈક એ જ રહ્યું છે. મૂકવાનું
ઉપર ગમે તેટલી ભવિષ્યમાં આફત આવી પડે તો એવું ક્યાં દેખાય એવું છે કે નખ વધેલા હોય તો તેને
પણ સાંસારિક સગવડો કે સુખની ઇચ્છા પણ નહીં કાપી નાખીએ તેમ, દૂર થાય? પણ જે જ્ઞાનીની દ્રષ્ટિએ
જાગે એમ પણ અત્યારે લાગે છે. પણ એક મુશ્કેલ સાચું નથી તેને સાચું માનવું નહીં. પછી ભલેને બધું પડ્યું રહ્યું. એ વાત છે કે હાલના કરતાં વધારે સાંસારિક સુખમાં ઘેરાઈ જવાનો તો એનો કાળ આવ્યું જશે. મમતા ઓછી થાય તેમ કરવું. ઠાર ઉદય આવે તો શું? તો પણ સદ્ગુરુકૃપાથી અને સરુને શરણે ઠાર મરી જવા જેવું છે.”
રહેવાથી તથા આ સંત મહાપુરુષોને હાથે હજી તેવી તાલીમ લેવાની સ્વછંદ અને પ્રતિબંઘ ટાળવાની ઝૂરણા
ઇચ્છા છે, તેથી તેવા સાંસારિક અનુકૂળ સંજોગોમાં પણ નહીં
ચળી શકાય તેવી સ્થિતિ પ્રાપ્ત થવાનો સંભવ લાગે છે. આમ દરરોજ આણંદથી આવવું ને જવું તે દૂઘમાં ને
- દીક્ષા લેવાની ઉત્કંઠા. દહીંમાં પગ રાખવા જેવું લાગતું. તેથી પોતાને પૂરો સંતોષ થતો
હું ખાસ કરીને તેને માટે જ વહેલી દીક્ષા લેવા ઇચ્છા નહોતો. પણ એમના મનમાં તો ‘મૂળમાર્ગ” ના “ટાળી સ્વચ્છંદ ને પ્રતિબંઘ” એ વચનો ક્યારે છૂટું ક્યારે છૂટું? ના ભણકારા જગવતા
ઘરાવું છું, કારણ કે અત્યારના અગાસના સંજોગોમાં હું સંપૂર્ણ
વૈરાગ્યથી રહેવાનું શીખી લેવાની ઇચ્છા રાખું તો મોટા મહારાજહતા. તેથી પ્રતિબંધ રહિત થઈ પ.પૂ.પ્રભુશ્રીજીની સેવામાં આજીવન રહેવાની ઉત્કટ ઇચ્છા દર્શાવતો પચ્ચીસેક પાનાનો પત્ર મોટાભાઈ
શ્રીની દશા દ્વારા મારી વૃત્તિઓ સ્થિર થવાનો ઉત્તમ યોગ હાલ
મને લાગે છે. કુટુંબને સદાને માટે છોડીને આખી દુનિયાને કુટુંબ નરસીભાઈ ઉપર લખેલો. તે પત્રમાંના થોડાક અવતરણો જોતાં
ગણી મારા પ્રારબ્ધ ઉપર આધાર રાખીને આ ભવમાં બાકી તેમની સ્વપરહિતની વિશાળ ભાવના, ઊંડી સમજ તેમજ ઘરબાર
રહેલાં વર્ષો પરમકૃપાળુદેવનાં ચરણકમળમાં અર્પણ કરવા તત્પર છોડી હૃદયથી સાચા ત્યાગી થવાની ભાવના આપણને સ્પષ્ટ દ્રષ્ટિગોચર થાય છે. તે બો.ભા.-૩ પત્રાંક નં.૧માં જણાવે છે કે -
થયો છું...મને સંસાર છોડી આશ્રમમાં રહેવાની આજ્ઞા ન મળે
તો મારે કંઈ કહેવાતા સાધુ થઈ ફર્યા કરવું નથી; પણ તે યોગ્યતા માત્ર મોક્ષ અભિલાષા
પ્રાપ્ત કરવા માટે જે જે ઉપાય દીર્ઘદ્રષ્ટિથી બતાવે તે માટે માન્ય ટૂંકામાં કહું તો આજ સુધી અભ્યાસ કરીને, દુનિયાનો
હોવાથી, પહેલાં હું બીજી જવાબદારીઓમાંથી મુક્ત થઈ – ચોખ્ખો અનુભવ લઈને, ઘણા લેખકોએ પોતાનો અનુભવ પુસ્તકોમાં થઈ તેમને પ્રભુશ્રીને) વાત કરવા વિચાર રાખું છું....ભલે મને લખેલો છે તે સમજીને જીવતા જાગતા સપુરુષોની દશા મારા કાશી જઈ શાસ્ત્ર-અભ્યાસ કરવાની આજ્ઞા મળે કે આશ્રમમાં ગજા પ્રમાણે સમજીને મને જે કંઈ સમજાયું છે તે ટૂંકામાં આ પંજો વાળવા કે ઘંટ વગાડવા જેવું નજીવું કામ સોંપે તો પણ મને પત્રમાં મારા જાઅનુભવના કંઈ સાર જેવું તમારા આગળ તમારી
તો પૂરેપૂરો સંતોષ થવાનો એમ અત્યારે લાગે છે, કારણ કે મારું આશિષ માટે રજૂ કરું છું, ભેટ ઘરું છું. અને તે દ્વારા તમારું કલ્યાણ તે પુરુષની આજ્ઞા ઉઠાવવા માટે જ જીવવામાં છે એમ ચિત્ત-આત્મા સાચી વસ્તુ સમજીને તમારું અને મારું કલ્યાણ જે મને સમજાય છે. રસ્તે થાય તેનો વિચાર કરી.....તેમાં સંમતિ સહાય આપે એટલો
આજે જ મરી ગયા જાણી શેષ જીવન આત્માર્થે જ હેતુ આ પત્ર લખવાનો છે.
મારે વહેલું મરી લેવું છે એટલે જે ચિંતા મર્યા પછી પરમાર્થ પામવા ચિત્ત તલપાપડ
થવાની તે પહેલાં થવાની હોય તે થઈ જાય અને પછી બચ્યાં હું..પરમાર્થની શોઘમાં અને તેને પ્રાપ્ત કરવાના પ્રયત્નો તેટલાં વર્ષ મારા આત્માની કહો, આશ્રમની કહો, કે જગતની માટે જીવું છું અને તેને માટે સર્વસ્વ અર્પણ કરીને પણ સંપૂર્ણ કહો, પણ જેમાં સર્વની સાચી સેવા સમાય તેવી ફરજ બજાવવા ઉન્નતિ સાધી શકાય તે માટે તૈયાર થવા મારું ચિત્ત તલપાપડ માટે હું ઘરબાર છોડી અણગાર થવા ઇચ્છું છું....સંત, મહંત કે થઈ રહ્યું છે.. જેવા ઘર્મને અનુકૂળ સંજોગો (નિસ્પૃહી અને આત્માના ગાદીપતિ થવાની ગંધ સરખી પણ મારી ઇચ્છામાં નથી. પણ અનુભવી પ્રભુશ્રીજીની સેવા અને સત્સંગ) અગાસ આશ્રમના સર્વનો સેવક અને આત્માર્થી થવાની ઇચ્છા ઘણા કાળથી બાંધી વાતાવરણમાં છે તેવા સંજોગોમાં થોડા વર્ષ રહેવાથી હું સોસાયટી, રાખી છે, તેવા થવું છે.
૧૪
