________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
|
|
|
રામાયણનો રચનાર કોણ ? એક લુંટારો. લૂંટ-ખૂન કે ચોરી એ જ એનો ધંધો. એવામાં સંતનો સમાગમ થયો. ‘રામ' નામના બે જ શબ્દના બળ પર શયતાન મટી સંત બન્યો. બહારની લૂંટ બંધ કરી અંતરમાં રામ નામની લૂંટમાં લીન બન્યો. ચારેબાજુ ઉધઈના રાફડાથી વીંટળાઈ ગયો, છતાં આત્મધૂનમાં પાપના ગાબડાં ખરવા માંડ્યા. સંતનો સહયોગ, રામનું રટણ અને આત્મજાગૃતિ આમ ત્રિભેટો થતા એક આદર્શ મહર્ષિ બની ગયો. કહેવાનો આશય એ છે કે વિવેકનો પ્રકાશ, આત્માની જાગૃતિ અને પ્રમાદનો ત્યાગ આમ ત્રિવેણીનો સંગમ થતા, આત્માના અસટ્ના અંધારા ઉલેચાઈ જાય છે. અને આત્મદિવ્યતાથી જીવન ધન્ય બની જાય છે. માનવ કઠોર કે દૃઢ હોય | છતાં આત્માનું એકાદ તેજ કિરણ મળી જાય તો પાપને ખાખ કરી ભવોભવના થાક ઉતારી શકાય છે. ફક્ત સતત જાગૃતિ જોઈએ. સતત જાગૃતિ જ માનવને ધન્ય બનાવે છે.
|
આરિસા ભવન :
મહારાજા ભરત કે જેમના નામથી આ દેશનું નામ ભારત પડ્યું છે,જે શ્રી ઋષભદેવ પ્રભુના પુત્ર હતા. તેમણે એક પરિચાલક રાખેલ કે જેનું કામ એ હતું કે મહારાજા ભરત ખાતા હોય, પીતા હોય, ફરતા હોય, રાજ્યમાં કે અંતે—૩૨મા હોય ત્યારે એક વાક્ય બોલવાનું ‘મહારાજા ભરત ? ચેત ! ચેત ! આ સંસાર અસાર છે'' આ શબ્દના શ્રવણથી મહારાજા ભરત જાગૃત રહેતા. આ જાગૃતિના યોગે પાપને પખાળી પૂર્ણતાને પામ્યા.
૧૮ ]
[ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ : ૧ અંક-૨, ૧૬ જાન્યુ. ૨૦૦૧
દેહાસક્ત ભાવથી મુક્ત થવાની ઝંખના સેવતો | દેખી અંગૂલી આપ અડવી, વૈરાગ્ય વેગે ગયા; હોય છે. ઠંડી રાજ-સમાજને, ભરતજી કેવલજ્ઞાની થયા. પ્રતિભાવંતુ રૂપ, મુખ પર શૌર્યતાનું તેજ, વૈભવવિલાસની વિપુલતા, અખંડ છખંડનું આધિપત્ય આવા મહારાજા ભરત પોતાના આરિસા ભુવનમાં બેઠા હતા. જેની રચના ત્યાગીને પણ રાગી બનાવે તેવી હતી. ભરત આરિસા ભુવનમાં પોતાનું દેહરૂપ જોતા હતાં, એવામાં આંગળીથી વીંટી પડી ગઈ. વીંટી વિનાની આંગળી અડવી લાગી. નવ આંગળીની સુંદરતા અને એકની બેડોળતા જોતા ભરત મહારાજાને પ્રેરણા જાગી. આંગળી બેડોળ શા માટે દેખાય છે ? શું વીંટી સરી જતાં આ બેડોળપણું છે ? વીંટી વિના આંગળી ખરાબ લાગે છે. તે જોવા માટે નવે આંગળીની વીંટી કાઢી નાખી. વીંટી વિનાની આંગળી કદરૂપી લાગી. આ દૃશ્યથી ભરત વિચારે ચડ્યા.
|
|
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
|
શું આંગળી વીંટીથી શોભતી હતી ! શું હું દાગીનાથી દીપું છું ! કે દાગીના મારાથી દીપે છે ! આ દેહ કેવળ દાગીનાનો ભાર ઉપાડવા માટે જ છે !
આપણી પણ આ જ દશા છે ને ! વસ્તુઓ ન હોય તો આપણને ખરાબ લાગે. જેની પાસે
|
વસ્તુ વધારે તે સારો, અને જે વસ્તુ વિનાનો તે નઠારો. આંખે ચશ્મા ન હોય તો મુખ ખરાબ દેખાય, કાંડે ઘડીયાળ ન હોય તો હાથ બાંડો લાગે, વાળના સુંદર કટ વિના વટ ન પડે તથા સ્નો-પાવડર અને લીસ્ટીકના ઠઠારા વિનાના રૂપ નઠારા લાગે, આવી માન્યતા ઘર કરી ગઈ છે. બહારની શોભામાં જ માનવ ગુંગળાઈ ગયો
|
છે.
મહારાજા ભરત ચિંતવે છે, આ હીરાની
For Private And Personal Use Only
