________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
આગંતુક મહેમાને ચોપાસ નજર ઘુમાવી, અણહકનું મને ન જોઈએ. પ્રભુ કહેતા હતા ઘરમાં માટીનું લીંપણ છે, સ્વચ્છતા છે. જરૂરી અણહકની લક્ષમીની કિમત ધૂળ જેટલીએ નથી. થાળી-વાટકા છે. બીજુ કંઈ જ નથી. પુણિયાના પુણિયાના હાથમાં રહેલી સેનાની તપેલી અને તેની પત્નીના મુખ પર સતેજના તેજ ચમકતી હતી આંખમાં રહેલુ ઝાકળના ટીપા છે સિદ્ધ પુરૂષનું મન ધન્યતા વરસાવી રહ્યું જેવું આંસુ પણ ચમકતું હતું. “વાહ પુણિયા” તે કમાલ કરી, દુનિયા ધનથી પળવારમાં તેણે નિશ્ચય કર્યો. એક જીરું
જીતે છે, તું વ્રતથી જ. બહારથી તારી પાસે વસ્ત્રમાં તપેલી વીંટીને એ દેડ્યો રાજગૃહીની કઈ દેખાતું નથી પણ હૃદયથી તું કેટલે ભર બહાર. એને જલદી અતિથિને આંબી જવું હતું. પૂર છે. આવી સ્થિતિમાં ય જમાડીને જમે છે. આ ધન તેને સોંપી દેવું હતું. વનની કેડીએ ઉપવાસ કરીને સ્વાગત કરે છે.
ચાલતા અતિથિને પુણિયે ઝડપથી આંબી ગયે. વાહ” સિદ્ધપુરૂષ મન અહોભાવથી સિદ્ધપુરૂષે પુણિયાને પિતાની પછવાડે આવી છલકતું હતું. એમણે નિશ્ચય કર્યો, મારી પાસે
પહોંચેલે જઈને આશ્ચયથી પૂછ્યું, તમે? સાધન છે, સિદ્ધિની શક્તિ છે. તે પુણયને પુણિયાની છાતીમાં શ્વાસ સમાને હૈ, ફરી ધનવાન બનાવ.
આપ એવું કશુંક કરીને ગયા કે મારે તરત સંધ્યા ઢળી પુર્ણિમાની રાત શરૂ થઈ.
દેડવું પડ્યું.
- એક વૃક્ષની પાસે બેસીને પુણિયાને કહ્યું પૂણિયાને ગાઢ નિદ્રા આવી ગઈ. ધર્મના મારી કંઈ ભૂલ થઇ? શરણે ગયા પછી સંસારની કલુષિતતાને જાણે “હા”. પશ જ નહોતો રહ્યો.
હે” સિદ્ધપુરૂષ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. પુણ સિદ્ધ પુરૂષે મધ્યરાતે રસોડામાં જઈને યાએ જીણું વસ્ત્રમાં લપેટેલી તપેલી કાઢીને એક સ્વચ્છ તપેલી હાથમાં લીધી, પોતાની કહ્યું, આ તમે શું કર્યું? તમે તપેલી સોનાની ઝેળીમાંથી મણિ કાઢયે, ને પેલી તપેલીને બનાવી દીધી, પણ હું તે રાખી લઉં એટલે સ્પશ" કરાખે, તપેલી સોનાની બની ગઈ. મારી જિંદગી શ્યામ જ બની જાય ને ! શ્રમ
પ્રાતઃકાળ થયેકકડે બોલ્યા ત્યારે અતિશિ વિનાનું લેવાય? આજે જે ભાવનાઓ–અરમાને ફરી કઈવાર આવવાનું વચન આપીને આગળ મારા ઉરમાં ઉભરાય છે, પછી તે પ્રકટશે ! ચાલ્યા ગયા. પુણિયાએ સવારમાં જય, તે મહાપુરૂષ! મને સુવર્ણ નહી સકમ જોઇએ. તપેલી જે પિતાની હતી તે જ ન મળે તેની વિદ્યાપુરૂષનાં નેત્રમાં ઝળઝળીયા આવી ગયા. જગ્યાએ સાવ સેનાની તપેલી. બારીમાંથી આવો અપુવ વૈરાગ્ય ભાવ કયાં મળે ? આવતા સહઅરમિના કિરણે તેને વધુ ચમકાવતા જે સંતોષથી તમારું જીવન ચમકે છે અને હતા. પુણિયાને ક્ષણિક વાર આ શું છે તે ન દમકે છે એ મને પણ પ્રાપ્ત હશે. સુવણને સમજાયું, પણ પછી અતિથિનું આ કાર્ય છેઆ જગતમાં કેને મેહ ન હોય પણ તું તેવું સમજાયું, ત્યારે તેણે નિશ્વાસ નાખે. નિલેપ રહ્યો. ધન્ય તને પુણિયા. અતિથિએ આ તે અનર્થ સર્યો આ તપેલી આકાશમાં ઉડતા પંખીઓ, વનનાં વૃક્ષ, તેમણે સોનાની બનાવી આપી પણ મારે નવી સૂર્યના કિરણે પુણિયાની મહાનતાને આવકારી લાવવી કયાંથી ! અને સુવર્ણનું મારે શું કામ રહ્યા. સુંદર રાજગૃહી એ દિવસે વધુ સુંદર બની, છે ! જે હતું તે પ્રભુના વચને ત્યાખ્યું. આ [ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ પુ. ૮૭ માંથી સાભાર.]
For Private And Personal Use Only
