Atmanand Prakash Pustak 095 Ank 05 06

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

૩૮]
પણ સાકર જેવા લાગશે, ખરે ભૂખ વગર અમૃત જેવુ... બેજન નીરસ બની જશે. આપણને ધર્માંની જિજ્ઞાસા રૂપી ભૂખ જાગવી જોઈ એ. આજે ધર્મગુરૂએ.ની વાણી રૂપી અમૃત ભોજન સામે પડયુ છે. પર'તુ આપણને ધમ' સમજવાની ભૂખ નથી. માટે આપણને અત્યારે ધર્માં સાંભળવા ગમતા નથી,
સંસ્કૃતમાં ધૃ નામને ધાતુ આવે છે. ધૃ એટલે ધરણ કરવું. ‘ ધ” એ શબ્દ ધૃ ઉપરથી બનેલે છે, ધર્માં દુંગતિમાં પડતા વેને વચ્ચેથી ઝીલી લે છે. ખરેખર માણુસને જો આ પ્રમાણેના વિચાર આવે કે મેં ધર્માંને ઘણી વખત સાંભળ્યા છતાં કંઇ અસર થતી નથી. હું કેવા કમભાગી છું તો તેનું કલ્યાણુ થઇ જાય. એના બદલે આપણે અત્યારે એ વિચાર કરીએ છીએ આપણે ખૂબ સાંભળ્યે છે. હવે સાંભળવાનું કાંઇજ બાકી નથી.
ચીનમાં એક તત્ત્વજ્ઞાની હતા. માસે તેની પાસે તત્ત્વજ્ઞાનનું ચિંતન કરવા આવે. તેમની પાસે એક માણુસ કે જે અહંકારમાં જ ડૂબેલા હતેા તે શોખથી તત્ત્વજ્ઞાન સાંભળવા આવ્યો. તેણે ચીનીને કહ્યુ કે મારે તમારૂ તત્ત્વજ્ઞ ન સાંભળવું છે મને સાઁભળાવા. એટલે ચીની. ભાઈએ કહ્યું કે ભાઈ પહેલાં ચા-પાણી પીએ પછી આપણે બેસીએ. એટલે ચાની કીટલી આવી. ચીની ભાઇએ કીટલીમાંથી ચાને કપ-રકાબીમાં કાઢવા માંડી,
કપ ભરાઇ ગયેા. રઢાખી ભરાઈ ગઈ છતાં રેડે જ રાખે છે, એટલે પેલા ભાઇએ કહ્યુ કે શુ કરે છે. આ તે ભરાઇ ગઇ છે. ચા બહાર જાય છે. એટલે ચીનીભાઈએ કહ્યું. હું તમને તત્ત્વજ્ઞાન શીખવું . કારણ તમારા મગજમાં આ કાર ઠાંસી ઠંાંસીને ભરેલે છે. તે હું તમને કાંઈપણ કહીશ તે તે ચાની જેમ નકામુ જવાનું છે માટે પહેલા અહંકાર દૂર કરો અને પછા તત્ત્વજ્ઞાન મેળવા.
વસ્તુપાળ-તેજપાળ જે વીરધવલ રાજાના મંત્રી હતા તે મંત્રી હોવના કારણે આખા દિવસ મ ́ત્રણાએમાં વીતે છે. જરાયે ફૂરસદ મળતી નથી. તેમના ગુરૂ મહાર.જ વિચાર કરે છે કે વસ્તુપાળ અને તેજપાળ
[શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
ડૂબી જશે. કારણ ધર્મ' ક્રયા કરવાની ફૂરસદ મળતી નથી. સત્સંગ પણ છૂટી ગયા છે, માટે તેઓના પરની દયાથી ગુરૂ મ્હારાજ વિહાર કરીને ધાળકા આવ્યા. આમ તો ગુરૂ મહાર જ આવ્યા હેય ત્ય રે ગુરૂ મહારાજ પાસે જાય ભક્તિ કરે. ખસ ઉપાશ્રયમાં મેટ ભાગના ટાઈન ગાળે. પછી ગુરૂમહારાજ તેમના ઘરે જાય છે ધરે વસ્તુપાળ હતા નહી. સાયે હતે. તેણે ગુરૂ મહારાજનુ` સન્માન કર્યુ. ગુરૂ મહારાજે કહ્યુ કે હું રસોઈયા ! આજે તું સેઇ કરીશ નહીં જે કાંઇ ઘરમાં મુક-ટુકુ ય તે ભત્રીને જમવા આપુ રસઇઆએ રસઇ ખનાવી નહીં. વસ્તુપ.ળ આવ્યા. જમવા બેઠા રસઈઆએ તે ખાખરા વગેરે પીરસવા માંડયું. એટલે વસ્તુપાળ ચુસ માં આવી ગયા. રસેશઆએ બધી વાત કરી. વસ્તુપાળ એકદમ ચમકયા, તરત જ તે જ ઘડીએ દયા ઉપાશ્રય નરફ ગુરૂ મહારાજના પગમાં પડે છે અને કહે છે કે ગુરૂ મહારાજ આપ રે પધાર્યાં. મને ખબર પણ ન પડી. ગુરૂ મહારાજ હે ભાઇ તું તો હવે માટા થઇ ગયા, રબને ? હુ તરારસે ઇઅ ને વસી સે ઈ પીરસવાનુ કહી ગયા હતા. તેની પાછળ કારણુ હતુ. સાંભળ, તારે તજી રસોઈ જમવી છે કે પછી વાસી જ ખાવુ છે ? કારણુ આ બધું તું ભાગવે છે તે તારા અ - દાદનું પુણ્ય છે. એ પુણ્ય ખૂડી ગયા પછી શું ? હું તને સંદેશ આપવા આવ્યો છું. તેણે નિયમ કર્યો કે ગુરૂ મહારાજન: દર્શન તેમજ વાણી સાંભળ્યા પછી જ રાજસભામાં જવુ. વસ્તુપ ળે શું નથી જાણ્યું ? છતાં પણ રોજે રાજ ગુરુવાણી શ્રવણું કરે છે. આપણે શું દરરોજ દવા એની એ નથી ખાતા ? જ્યાં સુધી ગુણ ન કરે ત્યાં સુધી ખાઈ એ છીએ. તે પ્રમાણે આ ધર્મ'વાણી પણ જ્યાં સુધી આપણને ધર્માં ન બનાવે ત્યાં સુધી ભલે તે એની એક જ ભાત હોય છતાં હમેશાં આપણે ગુરૂવાણીનું શ્રવણુ કરવુ જોઇએ.
અષાડ વદ ૧૩
જીવાત્માએ વિચાર કરવાના છે કે આ સસાર એક મહાન સમુદ્ર છે. આ સમુદ્રમાં અસ`ખ્ય જીવા ઉત્પન્ન