Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 11 12

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

એમની માતાના હૃદયમાં બીજાને દુઃખદ ના સમયમાં સહાયતા આપવાની ભાવના ખૂબ ભરેલી હતી. આથી જ એમની માતાને પેાતાના હાથ કે શરીર પર ઘરેણાં પહેરવા પસંદ નહાતા. એકવાર સતીશચંદ્ર વિદ્યાભૂષણની દાનશીલતાથી પ્રભાવિત થઈ એક વ્યક્તિ એમની માતાના દર્શનની ઇચ્છાથી ઘેર આવી. એમણે સતીશ
ચદ્રના માતાને સાવ સાદા વસ્ત્રામાં જોઇને આશ્ચયથી પૂછ્યું,
41
“હું તા એમ માનતા હતા કે આપના પુત્ર આટલું બધુ કમાય છે અને દુ:ખી માણુ. સોને આટલું બધુ દાન આપે છે તેા તમે ખૂબ ઠાઠમાઠથી રહેતા હશે.. પર`તુ આપના શરીર પર તેા કાઇ અલંકાર નથી, બલ્કે હાથ પર બગડી પણ પહેરી નથી.”
સતીશચ'દ્રની માતાએ જવાબ આપ્યા, “ બેટા, આ હાય કે આ શરીર ઘરેણાંથી શેાભતા નથી. આ હાથ તા દાનથી શેલે છે. બગાળના દુષ્કાળના સમયમાં મેં અને મારા સતીશે આ હાથથી ભૂખ્યા અને પીડિતાને યયાશક્તિ રાતદિવસ જે સહાયતા કરી છે એના મને સ ંતાપ અને ગૌરવ છે. એ સમયથી જ મેં નિશ્ચય કર્યો
*
૧૬]
છે કે ગરીબ અથવા પીડિત ભાઇએ ભૂખે મરે, દુઃખી હાય અને હુ ઘરેણાં સજીને કર્યો કરુ. એ સહેજે Àાભનીય નથી. એ સમયથી જ મે ઘરેણાંના ત્યાગ કરી દીધા છે. ”
હકીકતમાં વાર્નના પાળિને તુનેન ’ (હાથની શાભા દાનથી છે, કંકણથી નહિ) આ આદર્શને એમણે જીવનમાં સાકાર કરી બતાવ્યા.
આથી જ તુલસીદાસજી કહે છે –
“વાળી થાટે નાય મેં, ઘર મેં યાદ રામ | દેશને માથા થીયે, વદ્દી સચાને ગામ
97
“જો નૌકામાં પાણી ભરાઈ જાય તેા નાવિક શું કરે? અને હાથથી ઉલેચીને અને બહાર કાઢે. આવી રીતે ઘરમાં પણ સપત્તિ વધે ત્યારે તેને ખંને હાથથી દાન રૂપે બહાર કાઢવી જોઇએ. એમાં જ સ યુત્તિની સફળતા અને સા”કતા છે,’’
-
તમે તમારા જીવનમાં પ્રતિદિન દાન આપનાના નિયમ રાખીને તમારા ધન અને જીવનને સાક બનાવજો.
સ્થળ :- જૈન ભવન, બીકાનેર
આદશ અને વ્યવહાર
જીવનના ઊંડાણમાં ઊતરી વ્યવહારના આચરણનું' મજબૂત રૂપ ગ્રહણ કરે તે આદ. ન તેને દુઃખની ગરમી મૂંઝવી શકે કે સુખની લહેરથી છકી ના જવા દે, ભ્રમ અને પ્રલાભનની ક્ષુદ્ર સીમાએથી પર આદશ હોય છે. ખરેખર આદશ વાદી તે છે કે જેને સ`ચારના તાકાની ઝંઝાવાત પણ પેાતાના નિર્ધારિત પંથે ચાલતાં વિચલિત ન કરી શકે.
( “અમર ભારતી”માંથી સાભાર )
તા. ૩૧-૭-૪૮
[માત્માન’દ-પ્રકાશ