________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ક્ષુલ્લકને લાગ્યું કે હવે કેઈની શરમ ભર- “સુડડુંગાઇયં સાંભળી મને થયું કે પિતાજી હવે જવાની રહી નથી તેથી ગચ્છનાયકને મળી, ઉપેક્ષા કેટલું જીવશે ઘણી ગઈ અને છેડી રહી. તે હું પૂર્વક સંપત્તિ મેળવી માતા પાસે આવ્યો. માતાને આવું કાર્ય કરી શા માટે અપયશ લઊં ? પિતા લાગ્યું કે હવે આ સંયનમાં નહિ રહે તેથી મને આ વિચાર માટે પશ્ચાતાપ થશે. આ રત્નકંબલ અને તેના પિતાની નામવાળી મુદ્રા વિચાર પલટાવનાર આ સૂકત હોવાથી તે ગાનાર અપાવી.
- નર્તકીને ઉત્સાહના અતિરેકમાં કુંડળ આપ્યા.” ક્ષુલ્લક સૌને છેલલા વંદન કરીને, વિષય વાસનાને વિચાર કરતે ઉપાશ્રયમાંથી નીકળે. મ વિવર! આપ ડાહ્યા અને વિચક્ષણ છે
રાજનું! આ ક્ષુલ્લક કુમાર તે હું. સાધ્વી છતાં તમે કેમ એકદમ કૂદી પડી મુદ્રિકા આપી? યશોભદ્રા તે તમારા નાના ભાઈની પત્ની અને રાજાએ પૂછ્યું “રાજન ! આ સૂક્ત જ મારૂં મારી માતા. હું ત્યાંથી છૂટી આપની પાસે આવ્યા. માનસ પલટયું. હું રાજ્યમાં આપની કૃપાથી ત્યાં તમે બધાં નાટક જોવામાં મગ્ન હતા. તેથી બધી બાબતમાં કર્તા હર્તા છું. શત્રુ રાજાએ હું પણ નાટક જેવા લાગ્યા. નર્તકીનું સુટકે આ વસ્તુ જાણે મને મોટી ભેટ મોકલી, ફાડવા ગાઈયં પદ મારા હૃદયમાં ઉતર્યું. મને લાગ્યું મને લલચાવે. શરૂઆતમાં હું મક્કમ રહ્યો. કે આ પદ મારા માટે જ કહેવાયું છે. મારી પણ પછી લલચાયે. આવતી કાલે શત્રુ સાથે બહેત ગઈ છે અને છેડી રહી છે-સાઠ સાઠ વર્ષ ભળવાની તૈયારીમાં હતા. ત્યાં આ વચન સાંભળી, મેં જિદગીને માટે ભાગ સંયમ પાળ્યું, હવે મારા વિચાર પલટાયો. મને થયું કે વર્ષોની છેડા વર્ષ માટે તે બધું શું કામ એળે કાઠું ? કરેલી રાજસેવાને હું કદાચ બે પાંચ વર્ષ જીવું હવે મને તમને મળવાને કે વિષય વાસનાની તે ખાતર શા માટે એળે કરૂં? રાજન્ ! આ ભાવનાનો ઉમળકે રહ્યો નથી. રાજન ! સતે મારા જીવનનાં વત વંશ જાળવી રાખ્યો જેમની પાસેથી આવ્યા હતા તે ગુરુ પાસે જ છે. માટે પ્રસન્ન થઈ, તેને મુઝિક ભેટ આપી. જઈશ.”
રાજાએ મુદ્રિકા વગેરે ક્ષુલ્લક પાસે હતું તે રાજાએ હાર આપનાર શેઠાણીને પૂછ્યું, જોયું તે મુદ્રિકાને ઓળખી, મુલકને ભેટી કહેવા - શ્રેષ્ઠી પત્રિ! તમે એક લાખને હાર ખુશ લાગે, “પુત્ર ! એમ ન કર. આ રાજ્ય તું જ થઈને નર્તકીને કેમ આપી દીધું ? સંભાળ, મારે હવે રાજ્ય નથી જોઈતું.
રાજનું! મને કહેતાં શરમ આવે છે. છતાં
કહું છું કે મારા પતિ બાર વર્ષથી પરદેશ છે, આ પછી રાજાએ કુમાર તરફ મુખ કરી તેમના કાંઈ સમાચાર નથી. લક્ષ્મી અને યુવાપૂછ્યું, “પુત્ર ! તે કેમ સેનાના કુંડળ નર્તકીને વસ્યા અને મારી પાસે હોવાથી મને લલચાવનારા આપી દીધા ?” કુમાર બાલ્યા. “પિતાજી! હું ઘણું મળે છે. છતાં હું બાર વર્ષથી શુદ્ધ રહી ઘણા દિવસથી રાજયની ઝંખના કરતો હતે. . પણ આજે મેં નિશ્ચર્થ કર્યો હતો કે કાલે સાથેજ પિતા ક્યારે મરે અને હું રાજા થાઉં- સારો પુરૂષ શોધી તેનું ઘર માંડું. પણ આજે તેમ ઈચ્છતો હતો. આજે મેં નિશ્ચય કર્યો આ પદ સાંભળતા મને થયું કે વર્ષો સુધી શીયળ હતું કે કાલે કોઈ પણ બાના તળે મારે પિતાને પાળી. નામના મેળવી તે થોડા ખાતર શા માટે ઝેર આપી મારી નાખવા. આજે આ નર્તકીનું ગુમાવું ?
ડીસેમ્બર-૮૪]
For Private And Personal Use Only
