________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
રાજાએ પૂછયું, “કઈ રીતે ?”
હવે હું ઘેર જાઉં છું” વૃદ્ધ સાધ્વી બોલ્યાં, યુવાને પિતાની કથા કહેવા માંડી. તે માતાનું વચન માન્યું. મારું વચન માની
રાજન ! એક રાજાની નજર તેના ભાઈની બીજા તેટલા વરસ નહિ કાઢે? માતા વધી, હું રૂપવંતી સ્ત્રી યશોભદ્રા ઉપર પડી. આ સ્ત્રીને નહિ ? ” જોતાં રાજા કામવિવશ બને. તેને પજવવા શુલ્લકે નીચું મુખ રાખી કહ્યું, “આપને લાગ્યા. પણ તે સ્ત્રી શિયળમાં દઢ હતી. તેથી ખરાબ લાગતું હોય તે બીજા – આ૫ ખાતર રાજા ફાવ્યું નહિ. તેથી રાજાને લાગ્યું કે જયાં ૧૨ વર્ષ એ રહીશ.” સુધી મારો ભાઈ જીવતે હશે ત્યાં સુધી તે મને
ફરી ૧૨ વર્ષના વહાણ વાયા ને વીત્યા. વશ નહિ થાય. તેથી એક રાત્રે રાજાએ ભાઈનું
હવે ક્ષુલ્લક ભર યુવાનીમાં હતો. તે વૃદ્ધ સાધ્વી ખુન કર્યું, યશોભદ્રા આ સાંભળીને નાઠી. જંગલ
પાસે આવ્યો અને કહ્યું, “હવે હું જાઉ છું. વટાવીને કોઈ એક ગામમાં આવી. ત્યાં એક સાવીને આશરે જઈ દીક્ષા લીધી.
જવું ન જવું તે તારા મરજી. પણ આપણા
ઉપાધ્યાય મહારાજ ભેગો થઈને જા. દીક્ષા લીધાં પહેલાં, વરાભદ્રાએ પોતે સગર્ભા છે એવી વાત નહિ કરેલ. પણ તે વાત છૂપી ક્ષુલ્લક ઉપાધ્યાય પાસે ગયે. તે બોલ્યા, રહી શકી નહિ. શ્રાવકે એ અને શ્રાવિકાઓનો “મેં ૨૪ વર્ષનું સંયમ માતા તથા તેની ગુરુસહારો મળે. પૂર્ણ માસે પુત્ર પ્રસવ થયે. આ ની દાક્ષિણ્યતાએ પાળ્યું છે. મારા હૃદયમાં પુત્રને શ્રાવકે એ ઉછેર્યો. તેનું નામ રાખ્યું
વિષય વાસનાનાજ ઉછાળા હતા. અવધિ પૂરી ભુલકકુમાર.
થઈ છે. અને હું ઘરે જાઉ છું. ઉપાધ્યાયે કહ્યું, આઠ વર્ષની ઉંમર થતાં, ગુરુ પાસે દીક્ષા
“તારી માતા અને ગુણ વધુ માન્ય, અમારા લીધી. દીક્ષા લીધા બાદ છેડાજ દિવસમાં ચરિત્રા એ સર્ગોની કેઈ કિંમત જ નહિને? અમારા વરણના કર્મના ઉદયથી તે ક્ષુલ્લકકુમારના હૃદયમાં
થી તે મારા હદયમાં ખાતર બાર વર્ષ વધુ નહિ ગાળે ? વિષય વાસના જાગી. એક વખત સાધ્વીજીની મહારાજ ! આપને મને અહિ રાખે હોય પાસે આવી કહ્યું, “ગુરુણિ ! હું સંયમ નહિ તે બાર વર્ષ વધુ રહીશ, બાકી મારું મન સંયપાળી શકું હું ઘર જવા માંગું છું.” મમાં મુદ્દલ ઠરતું નથી. મારી નજર આગળ
માતા સાધ્વીએ કહ્યું, “ઘેર શું છે? તારી દુનિયાના રંગરાગ જ ઘૂમ્યા કરે છે.” ઈચ્છા ન હોય તે પણ મારી ખાતર તું ૧૨ ઉપાધ્યાય મૌન રહ્યા. લકે કહ્યું, વર્ષ સંયમ પાળ” ક્ષુલ્લકે તે વાત કબૂલી. “ભગવંત! બહુ સારું. હું આપના વચન ખાતર
બાર વર્ષ વીત્યાં પણ વૈરાગ્ય ભાવ ન જ બાર વર્ષ વધુ રહીશ.” ઉપાધ્યાયના ઉપદેશ જાગ્યું, ફરી માતા સાધ્વી પાસે જવાની રજ રજ સાંભળ્યા, પણ વિષય વાસના ન સમાવી માગી.
શક્યા. સાધ્વી બોલ્યા, “ભાવિભાવ! જવું હોય તે બાર વર્ષ અંતે તેમની પાસે રજા માગી. જજે પણ મારા ગુરૂણીની રજા લઈને જજે ” પણ છ નાયકને મળી પછી જવાની સૂચના ક્ષુલ્લક વડેરા સાધ્વી પાસે ગયા અને કહ્યું, કરી. હું તેમની પાસે ગયે, તેમના આગ્રહથી
મારાથી સંયમ નહિ પળાય, ૧૨ વર્ષ મેં વધુ બાર વર્ષ રહેવાનું કબૂલ્યું. બીજા બાર વર્ષ માતાની દાક્ષિણ્યતાઓ ૧૨ ભવ જેવા કાઢયા છે, પણ સંયમમાં ગાળ્યા. ૩૨]
અસ્મિાનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
