________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ભગવાન શ્રી મહાવીર દેવની વાણીને અદ્ભુત પ્રભાવ!'
લેખક શ્રી શાઈ શેલેશ એસ, બેટા જંગલની એક કડીયે એક મહા વિષધર સર્ષ આ રસ્તે જશે નહિ બાપલા નહિતર એ ઝેરી સર્પ રહે. એના એક જ કુંડથી માણય લીલે કાચ જે આપને ભરખી જશે. ” ગોવાળીયાએ દયાની લાગણીથી થઇને નીચે ઢળી પડે. એની કાંતીલ નજર જેના ઉપર આર્દ સ્વરે કહ્યું ત્યાં તે ફરીથી ગોવાળ બે મંડાય તે પછી ભલેને ગમે તે હોય તેનું આવી જ “મહારાજ ઝેરના પારખાં ન હોય છે ? બન્યું. આ સર્પનું નામ હતું ચંડકોશીયે જ્યાં આ ચંડકોશ રહેતો હતો તે રસ્તો થોડા દિવસોમાં તે,
ગેવાળતા બોલતો જ રહ્યો અને ભગવાન તે સુમસામ બની ગયો. લોકોમાં વાત ફેલાઈ ગઈ છે. એ મરક મરક હસતા હસતા આગળ વધ્યા, ખરેખર એ. રસ્તે કેઈએ જવું નહિ. ત્યાં એક ફણીધર નાગ રહે તે સાવ ઉજજડ હતે. અતિરે અતિરે કાઈ કે. છે. તે એટલે બધે તે ઝેરી છે કે તેની પાસેથી માનવીઓનાં અને પશુઓનાં હાડપિંજર પડ્યાં હતાં. જનાર પશુ, પક્ષી કે માણસ તેની દષ્ટિ ચાલથી હવે તો એ રસ્તે ચકલું એ ફરકતું ન હતું. આગળ યમરાજાને મહેમાન બની જાય છે પવનની જેમ વધતાં વધતાં છેવટે ભગવાન તે સાપના રાફડા નજીક આજુબાજુના ગામડાઓમાં આ વાત બધે ફેલાઈ ગઈ '
, આવી પહોચ્યા. કેટલાયે દિવસે પિતાના રાફડા પાસે, હવે આ રસ્તે એક ચકલું પણ ફરકતું નહતું. ભૂલે
છે. મનુષ્ય આવતે જે પાપની અખો ચકળવકળ થવા
માંડી. ઝેરી હવા એકતો રાફડામાંથી તે એકદમ બહાર ચૂકે એ રસતે કઈ અજાણ્યા માણસ જતો હોય તો
નીક છે આજુબાજુના રહેવાસીઓ એને ચેતવી દેતા અને જાતે નીકળ્યા અને વિષ ભરી દષ્ટિ ભગવાન ઉપર ફેકી.
પરંતુ તેની કઈ અસર ન થઈ. એટલે ધુંઆપૂંઆ અટકાવતા,
* થતો જ્યાં ભગવાન કાઉસગ્ય ધ્યાનમાં ઉભા હતા કે એક દિવય એ રસ્તે ભગવાન મહાવીર દેવે પગલાં ત્યાં આવી પહોંચ્યો અને તેણે ભગવાનના અંગુઠે ડંખ માંડયાં ત્યાં તે એક ગોવાળે આવીને કહ્યું. “મહારાજ ! દીધો. અને એકદમ પાછો હટી ગયો. એના મનમાં આ રસ્તે જવા જેવું નથી આ રસ્તે એક ભયંકર એમ કે હમણુ આ પહાડ સરખો માનવી મારા ઉપર સાપ રહે છે. જતાં આવતાં માણસને એ કરડે છે. પડશે તે કદાચ મને પણ દાટી દેશે. પિતાને જીવ અને ન કરડે તે પણ તેની દષ્ટિ પડતાં જ તેની કેને વહાલો નથી હોતો? દૃષ્ટિમાંથી નીકળતી વિષ જવાળાઓ બાળીને ભસ્મ કરી નાખે છે. માટે હે મહારાજ તમે બીજા રસ્તે જાઓ.
થેડીકવાર થઈ પણ માણસના પડ્યાને ધબકારે
1. ન થયો એટલે પાછા તેણે રાફડામાંથી બહાર નીકળીને માં રસ્તે જવાનું માંડી વાળો.
નજર માંડી તે માણસ તે એમને એમ ઉભેલા તેણે ભગવાન મહાવીર દેવ તે જ્ઞાનથી બધુ યે જાતા જોયો અને એને તે ભારે આશ્ચર્ય થયું, એ વિચાર હતા. એમના જ્ઞાનની અને અતુલ આભ બળની આ કરવા લાગ્યા કે, અરે આ માનવી તે કઈ અજબ ભેળા ગોવાળીમાને કથિી ખબર હોય ? ભગવાન લાગે છે. મારૂ ઝેર આને કેમ અમર કરતું નથી? મહાવીર દેવે તે એની વાત ઉપર ધ્યાન આપ્યા વગર અને બીજીવાર ડંખ દેવા દે. એટલે હતો ન હતો થઈ એજ રસ્તે આગળ જવા માટે પગ ઉપાડ્યા ત્યાં તે, જાય. પરંતુ ચંડકેશીયાને કયાં ખબર હતી કે આ ગેવાળીએ ફરી પાછી એની એ વાત કહેવા માંડી; માનવી બધા માનવીથી જુદી માટીથી ઘડાએલે છે. સાધુ મહારાજ ! કેમ સાંભળ્યું નહિ? આ રસ્તે માટે શ્રી તીર્થકર દેવના આત્માની તે બે જગતની કોઈ ભરીંગ રહે છે. આ નાગ મહાઝેરી છે. ભલા થઈને માનવીથી સરખામણી થઈ શકતી જ નથી. ચંડકોશીયે
૨૪,
આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
